ΣΥΛΕΕΓΟ ΒΗΜΑ

Του Αλέξη Σαρρή

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΓΟ Κ΄ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΩΗΝ ΕΘΙΑΓΕ

Λαμβάνοντας αφορμή από τα τελευταία τεκταινόμενα καθώς έμαθα από την Γ.Σ. συλλόγου του ΕΛΓΟ στην Αθήνα θα διατυπώσω την άποψη μου όσον αφορά τα συμβάντα.

            Διαβάζοντας την επιστολή του μέλους του προηγούμενου Δ.Σ. Ηλία Ανδρέα έρχομαι να συμφωνήσω απόλυτα σε ότι αφορά την περιγραφή των αποφάσεων που λήφθηκαν στην κοινή συνάντηση του Δ.Σ. των συλλόγων πρίν την επικείμενη ενοποίηση των οργανισμών σε έναν ενιαίο τον ΕΛΓΟ.

            Ήταν σαφής η κοινή απόφαση για μεταφορά των αποθεματικών των συλλόγων στον έναν πλέον ενιαίο σύλλογο, ο οποίος θα προέκυπτε από τα εγγεγραμμένα μέλη και όχι μόνο των υπάρχοντων συλλόγων.

            Παρόλ’αυτά είναι απορίας άξιο πώς προέκυψε η βραδυπορία και επί της ουσίας η καθυστέρηση της μεταφοράς των χρημάτων πράγμα το οποίο συνέβη μετά την παραίτηση τριών (3) μελών  από το Δ.Σ. του ΕΘΙΑΓΕ και την αντικατάστασή τους από άλλα μέλη του συλλόγου. Έχω την ελπίδα ότι το Δ.Σ. του συλλόγου του ΕΘΙΑΓΕ θα κάνει αυτό το οποίο έπρεπε ήδη να έχει πράξει και με αυτό τον τρόπο θα λήξει το θέμα.

            Η απόφαση και η θέληση των μελών του Δ.Σ. του ΕΘΙΑΓΕ ήταν στην κατεύθυνση ενός ενιαίου συλλόγου ο οποίος θα εκπροσωπούσε το σύνολο των εργαζομένων στο νέο Οργανισμό, καθώς και το εργασιακό περιβάλλον σε κάποια χρονική στιγμή σύμφωνα με το σχέδιο νόμου θα ήταν κοινό και τα νέα δεδομένα των εργασιακών σχέσεων θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν από κοινού.

            Παράλληλα, ο ίδιος ήμουν πάντα υπέρ ενός ενιαίου συλλόγου καθώς συμμετείχα στον σύλλογο του ΕΘΙΑΓΕ και όχι στον τοπικό και επέλεξα τον δρόμο της μαχητικής ενότητας του ενός και ενιαίου συλλόγου. Άλλωστε, αυτό είναι και το επιθυμητό σε αντίθεση με την πολυδιάσπαση και αντιπαράθεση μεταξύ διαφόρων συλλόγων η οποία δεν οδηγεί σε ενότητα δράσεων αλλά σε παραχώρηση δυνατοτήτων στην εργοδοσία και την διοίκηση.

            Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα συνάδελφοι που θα πρέπει να μας προβληματίσουν.

            Ο νέος σύλλογος δεν θα υπάρξει όπως πρίν. Γιατί? Γιατί τίποτε από την σημερινή πραγματικότητα δεν έχει να θυμίζει τα δύο – τρία προηγούμενα χρόνια. Μερικοί από μας το αφουγκραζόμασταν αυτό. Άλλοι πάλι όχι. Σημασία έχει ότι έτσι είναι πλέον. Αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό, και απευθύνομαι ιδιαίτερα στους εργαζομένους του πρώην ΕΘΙΑΓΕ απ’όπου προέρχομαι, καθώς είμαστε η κρίσιμη «μάζα» και κατά πάσα πιθανότητα θα είμαστε οι πρώτοι δαρμένοι αν όλα αυτά που περνούν από τις σκέψεις μου συμβούν.

            Εδώ θα πρέπει να αλλάξουν οι πραγματικοί τρόποι διεκδίκησης του αυτονόητου (της εργασίας δηλαδή) καθώς και ο τρόπος προσέγγισης των γεγονότων. Ένα σημαίνον της σημερινής κατάστασης είναι ότι το συνδικαλιστικό κίνημα θα αποτελεί και άμεσα ένα πολιτικό γεγονός καθώς αυτά τα δύο εμπλέκονται και θα είναι εθελοτυφλία να νομίζουμε ότι θα λειτουργήσουν χωριστά και κατ’αντίθεση.

            Είμαι αισιόδοξος ως προς το καλύτερο και απαισιόδοξος ως προς το χειρότερο. Είναι μ’έναν τρόπο στο χέρι μας να αποδείξουμε το πρώτο.

            Συμμετοχή στο νέο σύλλογο, άμεσες εκλογές για την ανάδειξη του Δ.Σ. του νέου συλλόγου. Συμμετοχή στις δράσεις του συλλόγου, στον ελεύθερο διάλογο και στην δημιουργία κλίματος για την τελική νίκη. ΚΑΜΙΑ ΕΦΕΔΡΕΙΑ – ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ.

            Αν υπάρχει δυνατότητα νίκης είναι για αυτούς που το κάνουν και όχι για αυτούς που μένουν αδρανείς και κλαίνε τη μοίρα τους.