ΣΥΛΕΕΓΟ ΒΗΜΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ –

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Έρχονται χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο

Έρχονται άμεσα απολύσεις στο Δημόσιο, καθώς σύμφωνα με το δεύτερο μνημόνιο, έως το τέλος του 2012 προβλέπεται να τεθούν σε εργασιακή εφεδρεία, για ένα χρόνο και στη συνέχεια να απολυθούν 15.000 υπάλληλοι από τους φορείς του Δημοσίου που θα καταργηθούν ή θα συγχωνευθούν.

Για να χρυσώσει το χάπι, η ηγεσία του υπουργείου επιχείρησε να διευθετηθεί το ζήτημα των απολύσεων μέσα από την αξιολόγηση προσωπικού, και την απόλυση όσων κριθούν ακατάλληλοι για τη θέση που κατέχουν, με την εκδίωξη όσων έχουν πέσει σε βαριά πειθαρχικά παραπτώματα, αλλά κι εκείνων που απουσιάζουν για μακρύ χρονικό διάστημα από την υπηρεσία τους. Φαίνεται ότι αυτή η εκδοχή δεν γίνεται αποδεκτή από τους δανειστές, οι οποίοι επιμένουν να τηρηθεί κατά γράμμα το μνημόνιο.

Στο πλαίσιο αυτό, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της άμεσης απόλυσης είναι οι εργαζόμενοι των οργανισμών του Δημοσίου που καταργούνται, καθώς κι εκείνοι οι οποίοι εργάζονται σε οργανισμούς που συγχωνεύονται, εφόσον καταργείται η οργανική τους θέση.

Σε εμάς έχει ολοκληρωθεί η συγχώνευση;

Το ΥΠΑΑΤ σκέφτεται διάφορα σενάρια, όπως, να έρθουν ή όχι τα ΚΕΠΥΕΛ, τι θα γίνει με τον ΕΦΕΤ, τι θα γίνει με κάποιες αρμοδιότητες του πρώην ΕΛΟΓΑΚ, τι θα γίνει με το ΟΡΓΑΝΟΓΡΑΜΜΑ.

Από την άλλη, ο Γ.Γ και αναπληρωτής Υπουργός του ΥΠΑΑΤ , ακόμα δεν μας έχουν δεχτεί, ως Δ.Σ, μετά από επίμονη επιδίωξη μας. «Τρέχουν» για ζητήματα του Υπουργείου και για τους εργαζόμενους δεν μπορούν να διαθέσουν ούτε μισή ώρα. Παίζουν με την αγωνία μας και το μέλλον μας.

Τέλος, εντός του τρέχοντος έτους ολοκληρώνεται η αξιολόγηση των δημοσίων υπηρεσιών ώστε οι δομές του κράτους να συρρικνωθούν κατά τουλάχιστον 30%, ενώ το 2013 θα αξιολογηθεί το προσωπικό των υπηρεσιών. Στο πλαίσιο αυτό θα καταργηθούν μια σειρά οργανικές θέσεις του Δημοσίου κι εφόσον δεν ξαναδημιουργηθούν με τα νέα οργανογράμματα των υπηρεσιών, οι υπάλληλοι που τις κατείχαν χάνουν τη μονιμότητα και θα βρεθούν στον αέρα.

Όχημα για απολύσεις θα αποτελέσει η λεγόμενη «αξιολόγηση».

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ή ΑΝΕΡΓΟ ή ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟ. 

Επειδή η πλειοψηφία έχουμε ΠΑΙΔΙΑ, και το νέο σκληρό πακέτο για τα εργασιακά εξειδικεύει τις προβλέψεις του 2ου μνημονίου, ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ

Οι δήθεν διαφωνίες και τα περί «ηρωικής» διαπραγμάτευσης της συγκυβέρνησης είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων για να τους αποπροσανατολίσουν και να τους καθηλώσουν σε αναμονή, μπροστά και στην απεργία της ερχόμενης Πέμπτης.

Καταργείται η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας

Σύμφωνα με το παράρτημα που περιέχεται σε σχετικό κείμενο το οποίο απεστάλη από την τρόικα στους επικεφαλής των ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ και δόθηκε στη δημοσιότητα το προηγούμενο Σάββατο, για τον κατώτερο μισθό και την ΕΓΣΣΕ ορίζεται:

«Η κυβέρνηση θα καθορίσει ένα χρονοδιάγραμμα για να προσαρμόσει τον κατώτατο μισθό στην Ελλάδα. Με βάση το νέο πλαίσιο, ο βασικός κατώτατος μισθός, το επίδομα ωρίμανσης και τα οικογενειακά επιδόματα που καθορίζει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση θα αντικατασταθούν από έναν ελάχιστο μισθό που θα νομοθετηθεί από την κυβέρνηση σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, άλλα ενδιαφερόμενα μέρη και ανεξάρτητους ειδικούς. Αυτό το σύστημα που θα αρχίσει να ισχύει το Μάρτιο του 2013, θα περιλαμβάνει ένα ενιαίο νόμιμο ελάχιστο μισθό ως νομικά δεσμευτικό κατώτατο μισθολογικό όριο και οι συντελεστές ωρίμανσης και τα επιδόματα που συνδέονται με τον κατώτατο μισθό θα καταργηθούν σταδιακά, με το πρώτο βήμα να γίνεται από τα τέλη Μαρτίου 2013». Επιπλέον: «Το τρέχον πάγωμα του βασικού κατώτατου μισθού θα παραμείνει ως έχει κατά τη διάρκεια της περιόδου του προγράμματος, και στη συνέχεια, για οποιαδήποτε ρύθμιση θα λαμβάνονται υπόψη οι οικονομικές συνθήκες, ιδίως το επίπεδο της ανεργίας». Δηλαδή, τα 586 ευρώ θα παραμείνουν όχι μόνο όσο ισχύει το Πρόγραμμα αλλά και για πολλά χρόνια μετά, σε εξάρτηση από το ποσοστό της ανεργίας.

Μετά τη μείωση του κατώτερου μισθού κατά 22% και 32% για τους νέους μέχρι 25 ετών, που επιβλήθηκε με την ΠΥΣ τον περασμένο Φλεβάρη, σηματοδοτεί το γκρέμισμα ολόκληρης της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Από τον Απρίλη του επόμενου έτους, οι επιχειρήσεις, για τους εργαζόμενους που αμείβονται με βάση την ΕΓΣΣΕ, υποχρεούνται να καταβάλλουν μόνο τον «ελάχιστο μισθό» των 586 ευρώ μεικτά. Δεν υποχρεούνται να καταβάλλουν ούτε τις τριετίες, ούτε το επίδομα γάμου, ούτε τις άδειες, ούτε ό,τι άλλο προβλέπεται στην ΕΓΣΣΕ. ΄Ετσι, ένας εργαζόμενος μετά και από 10 χρόνια δουλειάς, έγγαμος, θα λαμβάνει 586 ευρώ μεικτά (καθαρά περίπου 490 ευρώ) αντί για 1.036 ευρώ μεικτά που προέβλεπε η Εθνική Σύμβαση, και αυτό θα είναι και το ποσό με το οποίο θα ασφαλίζεται για σύνταξη. Αυτόματα, με τον τρόπο αυτό, το εργατικό εισόδημα για ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων και μάλιστα αυτών που μέχρι τώρα αμείβονταν έτσι και αλλιώς με πενιχρές αμοιβές, στην κυριολεξία καταβαραθρώνεται κάτω και από το όριο της φτώχειας.

Επιπλέον, η ανατροπή στην ΕΓΣΣΕ δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους που αμείβονταν με αυτή. Έρχεται και «δένει» και με τις ανατροπές που έγιναν στις κλαδικές συμβάσεις και τη γνωστή μετενέργεια τον περασμένο Φλεβάρη, με τις οποίες ορίστηκε ότι οι κλαδικές συμβάσεις που είχαν συναφθεί λήγουν το Φλεβάρη του 2013 και μετά επέρχονται οι αλλαγές που νομοθέτησε η προηγούμενη κυβέρνηση.

Μείωση κατά 50% στην αποζημίωση λόγω απόλυσης

Παράλληλα, κυβέρνηση και τρόικα δίνουν νέα ώθηση στο τσουνάμι των απολύσεων και της φθηνής αντικατάστασης ή ανακύκλωσης εργατικού δυναμικού με τη δεύτερη μέσα σε δύο χρόνια μείωση της αποζημίωσης λόγω απόλυσης. Το ύψος της μείωσης φθάνει το 50% και επέρχεται μέσω και της μείωσης του χρόνου προειδοποίησης από τους 6 μήνες (μάξιμουμ) που ίσχυε με βάση το νόμο 3863/2010 στους 3 μήνες (μάξιμουμ), αλλά και του ποσού της αποζημίωσης που δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 12 μισθούς των τακτικών αποδοχών.

Εργάτες - λάστιχο

Η επίθεση κλιμακώνεται με την παραπέρα ενίσχυση της ελαστικότητας στο χρόνο εργασίας, ο οποίος υποτάσσεται - και μαζί και ο εργαζόμενος - στις αξιώσεις των επιχειρήσεων. Στο κείμενο ορίζεται ρητά: «Για να ενισχύσουμε την ελαστικότητα της εργασίας, μέσα στα πλαίσια της εργασίας εβδομαδιαίως, επιτρέποντας μια συμβατική (ή αμοιβαία συμφωνημένη) βάση: 1) συμφωνίες σχετικά με τις ρυθμίσεις του χρόνου εργασίας ανάμεσα σε εργοδότη και εργαζόμενο έξω από τα αναφερόμενα στις συλλογικές συμβάσεις, 2) επιμήκυνση του μέγιστου αριθμού ημερών εργασίας σε 6 μέρες τη βδομάδα σε όλους τους εργασιακούς τομείς, 3) θέτοντας πάλι το ελάχιστο όριο ξεκούρασης ημερησίως σε 11 ώρες, 4) η συνεχής 15νθήμερη άδεια να μπορεί να παρθεί οποιαδήποτε στιγμή όλο το χρόνο σε εποχιακά επαγγέλματα».

Καταρχήν ομολογείται ότι ο χρόνος εργασίας του εργαζόμενου μπορεί να καθοριστεί παρά και ενάντια στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Δηλαδή, ο εργοδότης μπορεί να επιβάλλει ό,τι θέλει, χωρίς κανένα νομικό περιορισμό. Ο ημερήσιος χρόνος εργασίας μπορεί να φτάσει μέχρι και 13 ώρες αφού ο μόνος περιορισμός είναι οι 11 ώρες ξεκούρασης ανάμεσα σε δύο βάρδιες. Το 8ωρο - 5νθήμερο - 40ωρο καταργείται και όλες οι επιχειρήσεις μπορούν να κατανέμουν το χρόνο εργασίας μέσα στις 6 μέρες της εβδομάδας όπως τους συμφέρει, χωρίς βέβαια να πληρώνουν ούτε υπερωριακή αποζημίωση, όταν ξεπερνούν το 8ωρο. Εμπόδια μπαίνουν και στην καλοκαιρινή άδεια στα εποχικά επαγγέλματα σπάζοντας κάθε οικογενειακό προγραμματισμό. Η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας αυξάνει κατακόρυφα το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων, καταπονεί τον οργανισμό τους και ταυτόχρονα διαλύει την κοινωνική και οικογενειακή ζωή τους.

• Ποιος εργαζόμενος θα αποδεχτεί να ζήσει αυτός και τα παιδιά του σε ένα εργασιακό καθεστώς 13 ωρών ελαστικής, προσωρινής δουλειάς, 6ήμερης εργασίας, με μισθούς 300 - 500 ευρώ, χωρίς ασφάλιση και με σύνταξη εξαθλίωσης μετά τα 70;
• Ποιος εργαζόμενος θα αποδεχτεί να ζήσει, στην ανεργία και την εξαθλίωση που του προτείνουν και επιβάλουν κυβέρνηση και ΕΕ;
• Ποιος εργαζόμενος θα αποδεχτεί αυτά που προωθούν μεθοδευμένα κυβέρνηση και ΕΕ, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου;

Η επίθεση δίχως τέλος, δείχνει πως ο πόλεμος που έχει κηρυχτεί στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, δεν αντιμετωπίζεται με ασπίδες και φλυαρίες, αλλά απαιτεί οργάνωση, χρειάζονται επιθετικοί αγώνες ώστε να μην τα σαρώσουν όλα. Η λαϊκή οργή πρέπει να εκφραστεί όχι σαν δύναμη εκτόνωσης και δυσαρέσκειας, αλλά ως δύναμη οργάνωσης και αντεπίθεσης.

Διεκδικούμε την κρίση να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο. Δεν έχουμε να πληρώσουμε άλλο.

Να καταργηθούν όλα τα μνημόνια και οι αντιλαϊκοί νόμοι.

Καμία αναγνώριση των χρεών. Να διαγραφούν. Κάθε διαπραγμάτευση, σημαίνει νέα μνημόνια.

Έξω από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Αγωνιζόμαστε για ανάπτυξη προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλίων.

Πανεργατικός ξεσηκωμός κατά της δικτατορίας των μονοπωλίων.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝOIΑ , 18/10/12 ΣΤΙΣ 10:30 πμ