Το Μνημόνιο Συνεργασίας που υπογράφτηκε μεταξύ του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, του Γαλλικού Υπουργείου Δημόσιας Διοίκησης και της περιβόητης TASK FORCE (βλέπε Γερμανική Επιτροπεία, υπό τον Ράιχενμπαχ), μαζί με το λεγόμενο Γενικό Οδικό Χάρτη, ο οποίος είναι η αποτύπωση του σχεδίου της υποτιθέμενης αναδιάρθρωσης της Δημόσιας Διοίκησης με χρονοδιαγράμματα υλοποίησης, αποτελεί απτή και πλήρως περιγεγραμμένη πλέον παράδοση του ελληνικού κράτους σε εξωθεσμικούς μηχανισμούς, οι οποίοι όχι απλώς παρουσιάζουν δημοκρατικό έλλειμμα αλλά αποτελούν, χωρίς υπερβολή, εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Αρκεί να μελετήσει κανείς τις ομάδες που συστήνονται και τις αρμοδιότητες που θα τους παραχωρηθούν με νόμο, για να αντιληφθεί και ο πλέον ανυποψίαστος, ότι συστήνεται σκιώδης κυβέρνηση, ένα παρακράτος στην ουσία, το οποίο, εξουσιοδοτείται πραξικοπηματικά από την κυβέρνηση της κοινοβουλευτικής δικτατορίας, να ελέγχει και να καθορίζει τη λειτουργία της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού, των υπουργών, του κράτους ολόκληρου. Με τους θολούς τίτλους "Δομή Διυπουργικού Συντονισμού" (!), "Υψηλού Επιπέδου Ομάδα Αναδιάρθρωσης Δημόσιας Διοίκησης (!)", "Μονάδα Αναδιάρθρωσης Υπουργείου" οργανώνεται στην πραγματικότητα ένα κράτος εν κράτει. ΄Αγνωστα πρόσωπα, που δεν εκλέγονται, που δεν ελέγχονται, που δεν νομιμοποιούνται σε καμία περίπτωση, κάτω από το φερετζέ μιας απροσδιόριστης και αόριστης "ομάδας" θα κινούν τα νήματα, καθιστώντας τους εκλεγμένους με τις πολύπαθες δημοκρατικές λεγόμενες διαδικασίες (έστω αυτούς τους γελοιοποιημένους, απαξιωμένους πολιτικάντηδες), πραγματικούς αχυράνθρωπους. Τι άλλο απομένει αλήθεια πια, σ' αυτό το διάτρητο, εξαχρειωμένο αστικό πολιτικό σύστημα για να αποσυντεθεί πλήρως;
Και σαν να μην είναι αρκετά όλα αυτά, το μεγάλο κατάντημα είναι ότι οι προδοτικές αυτές συμφωνίες παρουσιάζονται από την πολιτική και μηντιακή προπαγάνδα ως απλό σχέδιο διοικητικής αναδιάρθρωσης. Ούτε κουβέντα για την ταμπακιέρα. ΄Ενοχη σιωπή για το τι χρειάζεται ο Πρωθυπουργός, όταν υπάρχει η "Δομή Διυπουργικού Συντονισμού", τι χρειάζεται η Κυβέρνηση όταν υπάρχει το Διευθυντήριο της "Υψηλού Επιπέδου Ομάδας Αναδιάρθρωσης", τι χρειάζονται οι Υπουργοί όταν υπάρχει η "Μονάδα Αναδιάρθρωσης Υπουργείου". Η Βουλή που θα ψηφίσει το νόμο αυτό, ψηφίζει στην ουσία την κατάργησή της. Σε ποιον θα ασκεί έλεγχο; Στην Ομάδα Υψηλού Επιπέδου ή στη Δομή Διυπουργικού Συντονισμού; Πραγματικό όνειδος!
Πέρα από τα παραπάνω, το Μνημόνιο αυτό και ο Χάρτης περιέχουν και πλήθος άλλων ρυθμίσεων, εξίσου σημαντικών, που θίγουν άμεσα την εργασία μας, αφορούν τις ήδη πλαγίως ανακοινωμένες επικείμενες μαζικές απολύσεις, ρυθμίσεις για τις οποίες πρέπει επειγόντως να αποπειραθούμε μια πρώτη θεώρηση. Τα τεχνικά θέματα (ποιοι απολύονται πρώτοι, πώς απεμπολούνται αρμοδιότητες κλπ, υπάρχει πλήθος έγκυρων αναλυτικών δημοσιευμάτων που μας τα πληροφορούν με "ανατριχιαστικές" λεπτομέρειες). Στο κεφάλαιο λοιπόν, που θα μπορούσε να έχει τίτλο "Πρέπει να σε απολύσω πάση θυσία", μια πρώτη προσέγγιση έχει ως εξής:
1. Ο Ρέππας λέει ότι δεν έχουν ζητηθεί επισήμως απολύσεις, όχι ακόμα τουλάχιστον, πράγμα που δεν είναι βεβαίως ακριβές, αλλά ας το προσπεράσουμε. ΄Αλλο, αν ο τόπος έχει βουίξει. Η αλήθεια φαίνεται να είναι ότι, σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματά τους
[το Φεβρουάριο, έναρξη γενικής αξιολόγησης, μέχρι το Μάρτιο, κατάργηση οργανικών μονάδων, μέχρι τον Απρίλιο εκπαίδευση αξιολογητών σε κάθε υπουργείο, το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο του 2012 "δρομολόγηση κοινών υπηρεσιών από οριζόντιες δομές", δηλαδή ανάθεση των εργασιών διοικητικής υποστήριξης (πρωτόκολλα, μισθοδοσίες, λειτουργίες πληροφορικής, κλητήρες) σε ιδιωτικές εταιρείες)], η ώρα των απολύσεων θα έλθει προς το τέλος του 2012. Προς το παρόν, άρα, έχουν κάθε λόγο να είναι όσο γίνεται πιο καθησυχαστικοί.
2. Την ίδια στιγμή βέβαια, δεν εξηγείται από κανένα, πώς είναι δυνατόν από τη μια να απολύεις, ως περιττούς, χιλιάδες εργαζόμενους και από την άλλη να προσλαμβάνεις ιδιωτικές εταιρείες για την κάλυψη των διοικητικών αναγκών. Η αλήθεια φαίνεται να είναι ότι κύριος στόχος είναι οι μέχρι σήμερα εργαζόμενοι με πλήρη εργασιακά δικαιώματα που τους παρείχε η σχέση εξαρτημένης εργασίας, να μετατραπούν σε αναλώσιμους απασχολούμενους με μπλοκάκι, απογυμνωμένους από κάθε προστασία και αμειβόμενους με οικτρές αμοιβές.
3. Το Μνημόνιο Συνεργασίας δεσμεύεται να υλοποιήσει όλες τις υποδείξεις του ΟΟΣΑ, για τη λειτουργική αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης. Η έκθεση ΟΟΣΑ υποδεικνύει την εκχώρηση όσο γίνεται περισσότερων αρμοδιοτήτων του κράτους σε ιδιώτες. ΄Ολοι καταλαβαίνουν, πώς απειλεί αυτό να τινάξει στον αέρα και ολόκληρο τον ΕΛΓΟ, καθώς όλοι ξέρουμε το έντονο ιδιωτικό ενδιαφέρον που υπάρχει για όλο το φάσμα δραστηριοτήτων του οργανισμού. ΄Οπως επίσης ξέρουμε και την πρόβλεψη στο σχέδιο νόμου που ιδρύει τον ΕΛΓΟ, για σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα, όπως επίσης ξέρουμε την από καιρό εκπεφρασμένη πολιτική πρόθεση για μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στις Περιφέρειες (επιλογή που προκρίνει και η έκθεση ΟΟΣΑ).
4. Κατόπιν όλων αυτών, μένει να αναρωτηθούμε πώς θα μεθοδεύσουν τις απολύσεις. Εδώ έρχεται το περιλάλητο θέμα της δήθεν αξιολόγησης. Με την επίφαση της εποπτείας του ΑΣΕΠ, ώστε να εξασφαλιστεί η αποδοχή του προγκρόμ από την κοινή γνώμη, πραγματοποιείται η πιο ανήθικη εκκαθάριση. "Σε απολύω γιατί δεν είσαι αρκετά ικανός, δεν είσαι αρκετά εργατικός". Λες και η εργασία και η συμμετοχή στην παραγωγή, είναι αποκλειστικό δικαίωμα των "άριστων". Αντί να έχουν όλοι μια θέση στην κοινωνία, με την εργασία τους, μπαίνουν στο περιθώριο και στον αποκλεισμό ως "άχρηστοι". Αντί να δημιουργούν θέσεις εργασίας, απολύουν και στοιβάζουν τους ανθρώπους σε αποθήκες περισσευάμενων, εφέδρων, περιττών.
Το γαϊτανάκι της εξαθλίωσης και της υποτίμησης της ζωής δεν έχει τέλος.
Και σαν να μην είναι αρκετά όλα αυτά, το μεγάλο κατάντημα είναι ότι οι προδοτικές αυτές συμφωνίες παρουσιάζονται από την πολιτική και μηντιακή προπαγάνδα ως απλό σχέδιο διοικητικής αναδιάρθρωσης. Ούτε κουβέντα για την ταμπακιέρα. ΄Ενοχη σιωπή για το τι χρειάζεται ο Πρωθυπουργός, όταν υπάρχει η "Δομή Διυπουργικού Συντονισμού", τι χρειάζεται η Κυβέρνηση όταν υπάρχει το Διευθυντήριο της "Υψηλού Επιπέδου Ομάδας Αναδιάρθρωσης", τι χρειάζονται οι Υπουργοί όταν υπάρχει η "Μονάδα Αναδιάρθρωσης Υπουργείου". Η Βουλή που θα ψηφίσει το νόμο αυτό, ψηφίζει στην ουσία την κατάργησή της. Σε ποιον θα ασκεί έλεγχο; Στην Ομάδα Υψηλού Επιπέδου ή στη Δομή Διυπουργικού Συντονισμού; Πραγματικό όνειδος!
Πέρα από τα παραπάνω, το Μνημόνιο αυτό και ο Χάρτης περιέχουν και πλήθος άλλων ρυθμίσεων, εξίσου σημαντικών, που θίγουν άμεσα την εργασία μας, αφορούν τις ήδη πλαγίως ανακοινωμένες επικείμενες μαζικές απολύσεις, ρυθμίσεις για τις οποίες πρέπει επειγόντως να αποπειραθούμε μια πρώτη θεώρηση. Τα τεχνικά θέματα (ποιοι απολύονται πρώτοι, πώς απεμπολούνται αρμοδιότητες κλπ, υπάρχει πλήθος έγκυρων αναλυτικών δημοσιευμάτων που μας τα πληροφορούν με "ανατριχιαστικές" λεπτομέρειες). Στο κεφάλαιο λοιπόν, που θα μπορούσε να έχει τίτλο "Πρέπει να σε απολύσω πάση θυσία", μια πρώτη προσέγγιση έχει ως εξής:
1. Ο Ρέππας λέει ότι δεν έχουν ζητηθεί επισήμως απολύσεις, όχι ακόμα τουλάχιστον, πράγμα που δεν είναι βεβαίως ακριβές, αλλά ας το προσπεράσουμε. ΄Αλλο, αν ο τόπος έχει βουίξει. Η αλήθεια φαίνεται να είναι ότι, σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματά τους
[το Φεβρουάριο, έναρξη γενικής αξιολόγησης, μέχρι το Μάρτιο, κατάργηση οργανικών μονάδων, μέχρι τον Απρίλιο εκπαίδευση αξιολογητών σε κάθε υπουργείο, το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο του 2012 "δρομολόγηση κοινών υπηρεσιών από οριζόντιες δομές", δηλαδή ανάθεση των εργασιών διοικητικής υποστήριξης (πρωτόκολλα, μισθοδοσίες, λειτουργίες πληροφορικής, κλητήρες) σε ιδιωτικές εταιρείες)], η ώρα των απολύσεων θα έλθει προς το τέλος του 2012. Προς το παρόν, άρα, έχουν κάθε λόγο να είναι όσο γίνεται πιο καθησυχαστικοί.
2. Την ίδια στιγμή βέβαια, δεν εξηγείται από κανένα, πώς είναι δυνατόν από τη μια να απολύεις, ως περιττούς, χιλιάδες εργαζόμενους και από την άλλη να προσλαμβάνεις ιδιωτικές εταιρείες για την κάλυψη των διοικητικών αναγκών. Η αλήθεια φαίνεται να είναι ότι κύριος στόχος είναι οι μέχρι σήμερα εργαζόμενοι με πλήρη εργασιακά δικαιώματα που τους παρείχε η σχέση εξαρτημένης εργασίας, να μετατραπούν σε αναλώσιμους απασχολούμενους με μπλοκάκι, απογυμνωμένους από κάθε προστασία και αμειβόμενους με οικτρές αμοιβές.
3. Το Μνημόνιο Συνεργασίας δεσμεύεται να υλοποιήσει όλες τις υποδείξεις του ΟΟΣΑ, για τη λειτουργική αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης. Η έκθεση ΟΟΣΑ υποδεικνύει την εκχώρηση όσο γίνεται περισσότερων αρμοδιοτήτων του κράτους σε ιδιώτες. ΄Ολοι καταλαβαίνουν, πώς απειλεί αυτό να τινάξει στον αέρα και ολόκληρο τον ΕΛΓΟ, καθώς όλοι ξέρουμε το έντονο ιδιωτικό ενδιαφέρον που υπάρχει για όλο το φάσμα δραστηριοτήτων του οργανισμού. ΄Οπως επίσης ξέρουμε και την πρόβλεψη στο σχέδιο νόμου που ιδρύει τον ΕΛΓΟ, για σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα, όπως επίσης ξέρουμε την από καιρό εκπεφρασμένη πολιτική πρόθεση για μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στις Περιφέρειες (επιλογή που προκρίνει και η έκθεση ΟΟΣΑ).
4. Κατόπιν όλων αυτών, μένει να αναρωτηθούμε πώς θα μεθοδεύσουν τις απολύσεις. Εδώ έρχεται το περιλάλητο θέμα της δήθεν αξιολόγησης. Με την επίφαση της εποπτείας του ΑΣΕΠ, ώστε να εξασφαλιστεί η αποδοχή του προγκρόμ από την κοινή γνώμη, πραγματοποιείται η πιο ανήθικη εκκαθάριση. "Σε απολύω γιατί δεν είσαι αρκετά ικανός, δεν είσαι αρκετά εργατικός". Λες και η εργασία και η συμμετοχή στην παραγωγή, είναι αποκλειστικό δικαίωμα των "άριστων". Αντί να έχουν όλοι μια θέση στην κοινωνία, με την εργασία τους, μπαίνουν στο περιθώριο και στον αποκλεισμό ως "άχρηστοι". Αντί να δημιουργούν θέσεις εργασίας, απολύουν και στοιβάζουν τους ανθρώπους σε αποθήκες περισσευάμενων, εφέδρων, περιττών.
Το γαϊτανάκι της εξαθλίωσης και της υποτίμησης της ζωής δεν έχει τέλος.
ΦΡΕΝΟ ΔΕ ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ, ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΜΑΣ. ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΑΣ!
ΜΚ
.jpg)
.jpg)
0 Σχόλια
ΣΧΟΛΙΑ