ΣΥΛΕΕΓΟ ΒΗΜΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Καλούμε όλους τους συναδέλφους να συμμετέχουν στην κινητοποίηση του Συλλόγου. Κινητοποίηση που αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία από το Δ.Σ. 

Το πάγωμα των λογαριασμών του ΕΛΓΟ, το ότι δεν έχουμε διοίκηση, οργανόγραμμα…… είναι πολιτικό ζήτημα.  Δείχνει τις προθέσεις της ίδιας της Τρικκοματικής Κυβέρνησης για την ύπαρξη του Οργανισμού. Οι δικαιολογίες του Γ.Γ του Υπουργείου αλλά και θέση του Προέδρου του ΕΛΓΟ, στο συγκεκριμένο πρόβλημα, αναδεικνύουν, ότι εκτός από τις εντολές που ακολουθούν, την πολιτική που ασκούν , μας βλέπουν απλά σαν νούμερα. Η κοροϊδία πάει σύννεφο.

Δεν τους πιστεύουμε. Το πάγωμα των λογαριασμών, μόνο τυχαίο δεν είναι. Έχει να κάνει με την κεντρική πολιτική των απολύσεων , της κατάργησης οργανισμών. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης, αφορά χιλιάδες εργαζόμενους από οργανισμούς που θα καταργηθούν και θα απολυθούν, αφορά και εμάς.

Κάποιοι, προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν από το κύριο, από την αιτία, το σκοπό που γίνονται. Μας μιλάνε για ενότητα στο πρόβλημα, για ένα κάθε φορά συγκεκριμένο πρόβλημα. Το βλέπουν ξέχωρα από τα συνολικά προβλήματα, το απομονώνουν γιατί έτσι του βολεύει.

Πρέπει να δούμε συνδυαστικά, το ζήτημα των απολύσεων, το ζήτημα τις Πράξησ Νομοθετικού Περιεχομένου, το πάγωμα των λογαριασμών, την έλλειψη Δ.Σ, την αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΕΡΤ κτλ. Όχι ξεκομμένα το ένα από το άλλο.

Στην συνέχεια ακολουθεί απόσπασμα από την κεντρική ομιλία στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην ΕΡΤ, στις 17/06/13

«Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ. Το τονίζουμε γιατί αφορά χιλιάδες εργαζόμενους από οργανισμούς που θα καταργηθούν και θα απολυθούν.

Η αλληλεγγύη αποτελεί σημαντικό όπλο στον αγώνα όλων των εργαζομένων, του λαού.

Ολοι αντιμετωπίζουν τα μέτρα της κυβέρνησης, την αντιλαϊκή πολιτική. Δεν εξαιρείται κανείς.

Η αλληλεγγύη χρειάζεται να εκφράζεται και όταν κάποιος δε θίγεται άμεσα.

Κανένας κλάδος, καμία κατηγορία εργαζομένων, δεν πρέπει να παλεύει μόνος του.

Να μην περάσει η συκοφαντία, να μην περάσουν οι ψεύτικοι διαχωρισμοί.

Η κυβέρνηση ακολουθεί αυτή την τακτική σε κάθε αγώνα που γίνεται από τους εργαζόμενους.

Με συκοφαντίες, με ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής αντιμετώπισε τον αγώνα των χαλυβουργών, των ναυτεργατών, των ξενοδοχοϋπαλλήλων, των μεταφορών, των αγροτών και όποιου άλλου κλάδου κινητοποιήθηκε ή κινητοποιείται.

Σε όλη αυτή την τακτική, εκτός του "Ριζοσπάστη" και του "902", που δεν μπορούν να τα βάλουν στο χέρι, συντάσσονται τα άλλα ΜΜΕ των καπιταλιστών και του κράτους σε συγχορδία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων λόγω της παλικαρίσιας στάσης εργαζομένων σ' αυτά. Συντάσσονται σε αυτή τη γραμμή της υπονόμευσης, της συκοφάντησης, με όλα τα επιχειρήματα της εργοδοσίας και της κυβέρνησης.

Την ίδια υπονομευτική γραμμή ακολουθούν και σε αυτόν τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ. Όπως θα κάνουνε και στον δικό μας αγώνα.

Γνωρίσαμε επίσης στους αγώνες που έγιναν την προσπάθεια που έκαναν διάφορες πολιτικές δυνάμεις να τους εκμεταλλευτούν πολιτικά.

Να θυμίσουμε το "αέρα αέρα, να φύγει η χολέρα", παραπλήσια συνθήματα ακούγονται και σήμερα από τις δυνάμεις της διαχείρισης.

Τα συνθήματα που ρίχνουν, τα επιχειρήματα και οι θέσεις που παίρνουν αυτές οι δυνάμεις για την οργάνωση του αγώνα, δεν έχουν σχέση με τους στόχους αυτού του αγώνα για κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, να μην απολυθούν οι εργαζόμενοι, να μην κλείσει η ΕΡΤ, να μην γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο.

Λένε ανέξοδα λόγια μόνο, για "απεργίες διαρκείας" και άλλες κορόνες για να κρύψουν τον διαχειριστικό τους σκοπό. Οι δυνάμεις τους, όπως αποδείχτηκε και στην 24ωρη, ήταν απεργοσπάστες το πρωί και επαναστάτες το απόγευμα.

Προβάλλουν την ενέργεια αυτή της κυβέρνησης ότι θυμίζει χούντα, ότι προκύπτει θέμα δημοκρατίας και άλλα τέτοια επιχειρήματα.

Θέμα δημοκρατίας βεβαίως υπάρχει. Και δεν προέκυψε τώρα.

Η δημοκρατία είναι γνωστό σε όλη την εργατική τάξη ότι σταματά στις πύλες των εργοστασίων και στις εισόδους των γραφείων.

Αυτή τη δημοκρατία την αναστέλλουν όταν η εργατική τάξη κατακτά την ενότητά της και αγωνίζεται. Τότε αντιμετωπίζεται με τα ΜΑΤ και όλες τις δυνάμεις καταστολής. Τότε πέφτουν όλες οι δυνάμεις του συστήματος να συκοφαντήσουν τους αγώνες ότι ευθύνονται για το κλείσιμο των εργοστασίων, για το κακό που κάνουν στον τουρισμό, στην οικονομία και άλλα.

Η δημοκρατία τους είναι η δικτατορία των μονοπωλίων.

Ότι μπαίνει εμπόδιο στις ανάγκες τους είναι εχθρικό.

Οι ανάγκες τους ικανοποιούνται και με όλα τα μέτρα που παίρνουν, με όλες τις αναδιαρθρώσεις που προωθούνται, όπως και αυτή της ΕΡΤ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει το θέμα δημοκρατίας γιατί θέλει να κρύψει την οικονομική πολιτική που θα ασκήσει σαν κυβέρνηση.

Τον βολεύει για να μεταφέρει την πραγματική αντιπαράθεση, τον πραγματικό αγώνα των εργαζομένων και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων ενάντια στα μονοπώλια, στην ΕΕ και τις πολιτικές που τους υπηρετούν με όποια μορφή διαχείρισης, απλά ως θέμα δημοκρατίας.

Τι μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Οτι μπορεί να υπάρχει δημοκρατία με τα μονοπώλια άθικτα και το λαό στο περιθώριο;

Μπορεί να υπάρχει δημοκρατία με τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο, με προσαρμογή στις αποφάσεις της ΕΕ και το λαό άνεργο, πεινασμένο, εξαθλιωμένο και βαθιά εκμεταλλευόμενο;

Ολα αυτά συνθέτουν τη δικτατορία των μονοπωλίων.

Μπορεί να αντιμετωπιστεί το θέμα της δημοκρατίας πέρα και έξω από τον ενιαίο αγώνα για την απαλλαγή της εργατικής τάξης, του λαού από τους δυνάστες του; Από τα μονοπώλια και την εξουσία τους; Οχι, δεν μπορεί.

Το ταξικό κίνημα πάντα ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τις δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Ποτέ δε συμβιβάστηκε με τους περιορισμούς που η αστική τάξη έθετε ενάντια στους αγώνες του λαού, όπως περιορισμό στις διαδηλώσεις, στις απεργίες, με τις επιστρατεύσεις.

Καθημερινά αγωνίζεται για τις πραγματικές ελευθερίες της εργατικής τάξης και του λαού μας και στην πράξη αντιμετωπίζει τους όποιους περιορισμούς με τον αδιάλλακτο αγώνα που δίνει για την οριστική απελευθέρωση της εργατικής τάξης.

Και από αυτόν τον αγώνα επιβεβαιώνεται η ανάγκη να προχωρήσουμε πιο γρήγορα στην ανασύνταξη του κινήματος, με ισχυροποίηση της ταξικής γραμμής και απαλλαγή από αυτές τις δυνάμεις.

Σήμερα, απαιτείται κίνημα ταξικά οργανωμένο και προσανατολισμένο, δηλαδή κίνημα απέναντι στην καπιταλιστική εργοδοσία, στο κράτος της, στους νόμους της.

Κίνημα μαζικό, καλά οργανωμένο, με βάση τον τόπο δουλειάς, τον κλάδο, μέσα από σωματεία, σωματειακές επιτροπές, επιτροπές αγώνα. Σωματεία που θα λειτουργούν δημοκρατικά και συλλογικά.

Κίνημα απαλλαγμένο από τους κάθε λογής κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές.

Κίνημα που δε θα παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις, αλλά για το σύνολο των αναγκών της εργατικής τάξης.

Ενα τέτοιο κίνημα απαιτείται και το ΠΑΜΕ πρωτοστατεί για τη δημιουργία του.»