Απάντηση στην ανοιχτή επιστολή της Αλέκας Παπαγεωργίου

Με ιδιαίτερη λύπη γίναμε αποδέκτες του αιτήματος παραίτηση της κυρίας Παπαγεωργίου από μέλος του Συλλόγου Εργαζόμενων του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, αλλά και των συναισθημάτων «αγανάκτηση» και «ντροπή» που της προκάλεσε η επιστολή μας. Δυστυχώς είναι η δεύτερη φορά που βρισκόμαστε σ' αυτή τη δυσάρεστη θέση, μετά την παραίτησή της από τα συνδικαλιστικά καθήκοντα που της είχε αναθέσει η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου (μέλος της  Διοικούσας Επιτροπής του ΣΥΛΕΕΓΟ), προκειμένου να αναλάβει τα καθήκοντα Γενικής Διευθύντριας Διοικητικής και Οικονομικής Υποστήριξης.

Η επίμαχη ανακοίνωση του ΔΣ του ΣΥΛΕΕΓΟ, για την οποία δεν ισχυριζόμαστε ότι δεν επιδέχεται κριτικής, (δεχόμαστε άλλωστε την καλόπιστη κριτική του συναδέλφου Ανδρέα Ηλία), δεν εστάλη με σκοπό να συνδυάσει το τραγικό γεγονός της εξαφάνισης του Βαγγέλη Γιακουμάκη με κανένα πολιτικο-υπηρεσιακό συμφέρον, αλλά για να τονίσει ότι η λειτουργία των σχολείων και η ποιότητα των προσφερόμενων σε αυτά εκπαιδευτικών και κοινωνικών παροχών, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό, τόσο από την υπηρεσιακή συνείδηση των εργαζομένων σε αυτά, όσο και από την έκταση των περικοπών που έχουν πλήξει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Κρούουμε τον κώδωνα κινδύνου και ελπίζουμε να αγγίξουμε «ώτα ακουώντων», ώστε να αποφευχθούν παρόμοια περιστατικά, γιατί οι ανθρώπινες ζωές είναι πάνω από κάθε μικρο - μεγάλο πολιτικό συμφέρον.

Αντιλαμβανόμαστε ότι το συγκεκριμένο περιστατικό, δεν είναι άσχετο από την απορρύθμιση εξαιτίας της βαθιάς κρίσης στην οποία έχει βυθιστεί η χώρα και ως σύλλογος οφείλουμε να το αναδείξουμε. Όπως επίσης καθήκον του συλλόγου είναι να αποτρέψει, με αφορμή το λυπηρό αυτό περιστατικό, το κλείσιμο των γεωργικών σχολών, εξέλιξη που γνωρίζουμε ότι ήταν πάγια στόχευση, ακόμα και ομολογημένη από τις διοικήσεις διαχρονικά, γεγονός που ειδικά η κα Παπαγεωργίου, από τη θέση της ως Γενική Διευθύντρια, πρέπει να γνώριζε πρώτη. Όπως πρέπει να γνωρίζει καλά τις ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες κάποιοι συνάδελφοι προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στο έργο που τους έχει ανατεθεί. Από την απόλυση του φύλακα - επιστάτη της συγκεκριμένης σχολής, εργαζόμενου στον ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, μέχρι την περικοπή των προϋπολογισμών, την αγριότητα και τη βία που καταλαμβάνουν την κοινωνική ζωή σε όλα τα επίπεδα,  "συνοδηγός" και συνεργός προσθέτουμε εμείς, δε γίνεται όποιος μπορεί να τα συνδέσει και να τα αποδώσει εκεί που πρέπει, αλλά όποιος δεν μπορεί ή δε θέλει.

Τέλος και όσον αφορά στην ατομική ευθύνη, η οποία δεν παραγράφεται στο όνομα των αναλύσεων, αυτή πρέπει να αποδοθεί στο ακέραιο και κατά το μέρος που αναλογεί στον καθένα, αρχίζοντας όμως από τα πάνω (τις πολιτικές και τις ηγεσίες) για να καταλήξει προς τα κάτω (τους εργαζόμενους) και όχι το αντίστροφο. 

Κλείνουμε λέγοντας ότι η υπόθεση του εξαφανισμένου μαθητή δεν αφήνει κανένα ασυγκίνητο και κανένας δεν δικαιούται να διεκδικεί για τον εαυτό του την αυθεντική εκδοχή της συγκίνησης αυτής.

 Υ.Γ. Η κα Παπαγεωργίου οφείλει να μας εξηγήσει για  τα περί στοχευμένων πράξεων και παραλείψεων του Δ.Σ. των οποίων όλοι είναι κοινωνοί, αλλά και το λόγο που μέχρι τώρα σιωπούσε σε αυτές, διότι θίγει κατάφορα όλα τα μέλη του Δ.Σ., που είναι δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων του ΕΛΓΟ – ΔΗΜΗΤΡΑ. Τέλος θα πρέπει να εξηγήσει σε όλους τους συναδέλφους και την προσωπική της στάση κατά την περίοδο εφαρμογής των μνημονιακών Νόμων για τις εφεδρείες (όταν δεν επέλεξε τότε την παραίτηση από Γενική Διευθύντρια αλλά την αποστολή των στοιχείων των συναδέλφων).

Το Δ.Σ.