Για το υπηρεσιακο συμβουλιο και οχι μονο

Για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια και όχι μόνο

Αγαπητοί φίλοι,

Μου προκαλεί απέχθεια κάθε υπόγεια (ή μη) συνδιαλλαγή με τις διοικήσεις και τους πολιτευτές και η ευνοιοκρατία (ανεξάρτητα αν το βόλεμα είναι για λίγους ή για πολλούς) και η υποταγή των (ψευτο-)συνδικαλιστών στις κυβερνήσεις. 

Άλλο όμως αυτό και άλλο να αποδίδουμε όλα αυτά σε όποιον δε συμφωνεί ή σε όποιον δεν ταυτίζεται μαζί μας. Είναι το λιγότερο θλιβερό να προσπαθούν κάποιοι να εξοντώσουν ανθρώπους και να απαξιώσουν θέσεις, χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς, αφορισμούς, υπονοούμενα, κάνοντας δίκη προθέσεων. Δυστυχώς η αριστερά έχει βαρύ παρελθόν στο συγκεκριμένο σπορ και απ' ότι φαίνεται έχει και παρόν και μέλλον.

Σχετικά με το ζήτημα που προέκυψε με την εκλογή αντιπροσώπων στο υπό σύσταση Υπηρεσιακό Συμβούλιο.

Προφανώς και δεν αμφισβητώ (πρώτο πρόσωπο γιατί μπορώ να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου) "το δικαίωμα και τη δυνατότητα του σωματείου μας να διεξάγει χωρίς χειραγώγηση και έλεγχο, ανεξάρτητες και πλήρως αδιάβλητες εκλογές για την ανάδειξη των εκπροσώπων". Προφανώς και δε νιώθω ως "ένα πνεύμα και μια ψυχή" με "όλους αυτούς", δεν ξέρω καν ποιοί είναι "όλοι αυτοί" (ας μας το πούνε αυτοί που γνωρίζουν και μας έχουν τσουβαλιάσει με τόση ευκολία, σίγουρα θα ξέρουν καλύτερα).

Αναρωτιέμαι και εγώ όπως και άλλοι συνάδελφοι και πιστέψτε με όχι γιατί συναλλάσσομαι με τη διοίκηση, ή με τους ερευνητές, ή με την τρόικα, πώς είναι δυνατό να εκλεγούν προκαταβολικά εκπρόσωποι σε ένα μάλιστα ιδιαίτερα σημαντικό όργανο διοίκησης, ενώ το ίδιο το όργανο δεν έχει θεσμοθετηθεί ακόμα, ούτε είναι γνωστή η σύνθεσή του, ούτε οι αρμοδιότητές του, ούτε ο τρόπος εκλογής των μελών του (πώς θα γινόταν άλλωστε, αφού δεν έχει θεσμοθετηθεί). Και φυσικά, παρά τις κραυγές κάποιων, τίθεται και θέμα δημοκρατίας με τη συμμετοχή των ερευνητών στη διαδικασία. (Δηλαδή, αν ο μεγαλύτερος σύλλογος ήταν των ερευνητών, θα έπρεπε ξαφνικά να γραφτούμε ή απλά να ψηφίσουμε στις δικές τους εκλογές για αντιπροσώπους και θα το δεχόμασταν αδιαμαρτύρητα;)

Αλλά αλήθεια, γιατί τόση φασαρία γι αυτό το ζήτημα; Γιατί απλά δεν περιμένουμε να θεσμοθετηθεί το όργανο (εννοείται προσπαθώντας ως σύλλογος να εξασφαλίσουμε όσα θεωρούμε σημαντικά σε νόμους και κανονισμούς) και απαιτώντας να εξασφαλιστεί ότι η εκλογή αντιπροσώπων θα είναι ανοιχτή, δημοκρατική, αδιάβλητη; Μήπως η ισχύς που θα έχει (υποθέτω) το συγκεκριμένο όργανο, κάνει κάποιους ιδιαίτερα ανυπόμονους; Ακόμα και "καλές προθέσεις" να έχει αυτή η "ανυπομονησία", το σημαντικό είναι να πετύχουμε ως σύλλογος τη θεσμοθέτηση κανόνων για το ΥΣ που να εξασφαλίζουν τα δικαιώματα και την εκπροσώπηση όλων των εργαζομένων, κάτι άλλωστε που θα έχει ισχύ και στο μέλλον.

Θέλω να πιστεύω (για να μη χρησιμοποιήσω το αισιόδοξο αλλά ενίοτε αφελές, πιστεύω) ότι πολύ σύντομα θα είμαστε ξανά όλοι μαζί. Μάλλον όχι όλοι, αλλά όσοι θέλουμε να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας, τη δουλειά μας, το δημόσιο συμφέρον, τις ζωές μας. Η εφαρμογή μνημονίων και προγραμμάτων, ή όπως αλλιώς βαφτίσουν τους άθλιους μισθούς και συντάξεις, την ανασφάλεια, την ανεργία, την απορύθμιση της εργασίας, τις συμφωνίες εμπορίου που μεταφέρουν την ισχύ από τα κοινοβούλια στις πολυεθνικές, την απαξίωση των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών, συνεχίζεται και είναι δικαίωμα και υποχρέωσή μας να είμαστε απέναντι σε όσους εφαρμόζουν τέτοιες πολιτικές.

Σε τελική ανάλυση για να κινηθεί "κάτι" δε γίνεται παρά να βρεθούν μαζί άνθρωποι που δεν έχουν από πριν συνυπογράψει καμιά βίβλο, ούτε κανένα μανιφέστο, αλλά που έχουν κοινές επιδιώξεις και κοινά οράματα. 

Ανδρέας Ηλίας

Αγαπητέ (ειλικρινά) Ανδρέα,

Αναλαμβάνω να σου απαντήσω προσωπικά και όποιος θέλει ας ακολουθήσει. Ζω από πρώτο χέρι πολλά πράγματα στον Οργανισμό, τα τελευταία πέντε χρόνια, λόγω του συλλόγου και νομίζω ότι έχω το δικαίωμα. Με συγχωρείς επίσης που εκμεταλλεύομαι το χώρο κάτω από την ανάρτησή σου, για την απάντηση, αλλά δεν θέλω να βομβαρδίζω τον κόσμο με mail πάνω στο mail.

Ισχυρίζεσαι λοιπόν, ότι σου προκαλεί απέχθεια η υποταγή των ψευτοσυνδικαλιστών στις κυβερνήσεις.  Δεν βλέπω όμως να μιλάς ευθέως για το ποιοι συνδικαλιστές ασκούν αυτό τον κατάπτυστο συνδικαλισμό στο χώρο μας. Δεν τους πήρες μυρωδιά; Δεν μου έχεις δώσει την εντύπωση ότι δεν διαθέτεις το κριτήριο για κάτι τέτοιο. 

Μήπως είσαι περισσότερο ανεκτικός με τους γύρω σου, απ’ όσο απαιτεί η θέση σου να μην ανέχεσαι τον κυβερνητικό συνδικαλισμό; Μήπως – γιατί αυτό αποδεικνύεται συχνά – σου είναι δύσκολο να έλθεις σε ρήξη με αυτούς που συμπορεύτηκες μέχρι χθες, όταν διαπιστώνεις ότι προσχωρούν στον απεχθή όπως τον περιγράφεις κυβερνητικό συνδικαλισμό;

Τον κυβερνητικό συνδικαλισμό είναι προφανές ότι επιλέγει ο έτερος συνδυασμός που κατεβαίνει στις εκλογές. Δεν ξέρω αν το ξέρεις, αλλά αυτός είναι ο λόγος που έφυγαν από το Ενιαίο Ψηφοδέλτιο Αγώνα. Είχαν αντίρρηση, επειδή ασκούσαμε στις ανακοινώσεις μας κριτική στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Και φυσικά, όπως καταλαβαίνεις, όταν επιλέγεις τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, ακολουθεί αναπόφευκτα και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός. Αλλά και χωρίς τη δική μου ανάλυση, φαντάζομαι ότι δεν δυσκολεύτηκες να διαγνώσεις από τις ανακοινώσεις της Ενωτικής Κίνησης Εργαζόμενων, ότι αγαπά κυβέρνηση και θέλει να της συμπαρασταθεί και δικαίωμά της, αλλά να λέμε κι εμείς – κι εσύ βεβαίως – τα πράγματα με το όνομά τους.

Να λες δηλαδή πχ «Αναγνωρίζω ότι ο συνδυασμός ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ δεν θέλει να την πέφτει στην κυβέρνηση, γιατί θέλει να της δώσει πίστωση χρόνου, γιατί έτσι, γιατί αλλιώς , αλλά όχι και μέχρι του σημείου να τον κατηγορείτε ότι τα έχει κάνει πλακάκια με τη Διοίκηση και την Ένωση Ερευνητών». Αυτός είναι ένας καθαρός τρόπος να μας πεις τις σκέψεις σου, αγαπητέ Ανδρέα…

Κανένας δεν κάνει ούτε δίκη προθέσεων, ούτε αποδίδει, ούτε τίποτα. Είναι αυταπόδεικτο ότι ο συνδυασμός, υπέρ του οποίου προσέτρεξες καταφανώς ως συνήγορος, συντάχθηκε με την άποψη της Διοίκησης και της Ένωσης Ερευνητών. Με ή χωρίς προσυνεννόηση. Εγώ λέω πάντως ευθέως ΜΕ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ. Δεν θέλει και πολύ. Η ταύτιση απόψεων, επιφέρει και συνεννόηση, με την έννοια ότι αρκεί ένα συγκαταβατικό κούνημα του κεφαλιού, την ώρα που επισκέπτεσαι κατ’ ιδίαν τη Διοίκηση, όντας ακόμα μέλος του ΔΣ και λίγο πριν τις εκλογές και συζητάς τα επίκαιρα. Ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, ένα μειδίαμα, είναι αρκετά για να γίνει συνεννόηση. Άσε που δεν είναι μόνο αυτό, μην κοιτάς που δεν μιλάμε για να μην οξύνουμε τα πνεύματα – αλλά πλέον προσωπικά έχω φτάσει στο νυν και αεί -  και για άλλες πιο «φιλικές» κινήσεις, οι οποίες έχουν πέσει στην αντίληψή μου, όπως ενημέρωση της Διοίκησης για το περιεχόμενο αλληλογραφίας μεταξύ του ΔΣ του συλλόγου, για σοβαρό θέμα που απασχολεί το σύλλογο κλπ. 

Αλλά, πες ότι αυτά γίνονται από «αφέλεια». Εξάλλου, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν διακατέχεται από αντιφάσεις. Να νομίζει πχ ότι ενεργεί για καλό και ότι αυτό που κάνει δεν είναι και τόσο αθέμιτο, αφού στο κάτω – κάτω αυτός είναι καλοπροαίρετος και θέλει το καλό όλων, τι φταίει που οι άλλοι στο σύλλογο είναι επιθετικοί και δεν κάνουν δημιουργικό διάλογο και η κριτική τους δεν είναι καλόπιστη, όπως η δική του κλπ κλπ κλπ!!! Αυτός όμως που αντιλαμβάνεται αυτές τις αντιφάσεις, τόσο στον εαυτό του όσο και στους άλλους, πρέπει να τις μάχεται, να τις αντιμετωπίζει, να τις πραγματεύεται, να τις ξεπερνάει, αλλιώς η καθυστέρηση είναι επιζήμια για όλους. Και έχω την απαίτηση να τις αντιλαμβάνεσαι αυτές τις αντιφάσεις εσύ, Ανδρέα, γιατί αν δεν τις αντιλαμβάνεσαι εσύ, τότε καήκαμε.

Σχετικά με το υπηρεσιακό συμβούλιο

Γιατί όχι Ανδρέα; Δεν ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα, προφανώς το κατανοείς αυτό. Το Υπηρεσιακό Συμβούλιο – κι αν δεν έχει συσταθεί ακόμα – οι αρμοδιότητες και η λειτουργία του είναι λίγο-πολύ γνωστές. Κυρίως δε, είναι το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο. Σ’ αρέσει η κατάσταση να εξετάζει το Διοικητικό Συμβούλιο τα πειθαρχικά και ως πρωτοβάθμιο και ως δευτεροβάθμιο; Καμία θετική σκέψη δεν έχεις να μας πεις για την πρωτοβουλία του συλλόγου να προχωρήσει σε αυτές τις εκλογές; Άλλοι εργαζόμενοι εύκολα κατανόησαν, ότι ακόμα κι αν δεν υφίσταται τυπικά το όργανο, η διεξαγωγή των εκλογών είναι άσκηση πίεσης, για να θεσπιστεί επιτέλους. Καθόλου έτσι δεν το βλέπεις; Κανένα όφελος στρατηγικού ενδιαφέροντος δεν βλέπεις, το σωματείο μας να μην παραιτείται από τα δικαιώματα που του αποδίδει η ιδιότητά του, να είναι το μόνο έτερο τυπικό νομικό πρόσωπο που συμβάλλεται για οποιοδήποτε θέμα με τον Οργανισμό; 

Αν είναι νομικίστικου περιεχόμενου οι επιφυλάξεις σου, δηλαδή επειδή το όργανο δεν έχει θεσμοθετηθεί κλπ κλπ κλπ, ικανοποιείσαι από την απάντηση ότι το ερευνήσαμε νομικά και ουδέν πρόβλημα υπάρχει; Μας έχεις εμπιστοσύνη ή εξακολουθείς να αναρωτιέσαι «ποία η φύσις των πραγμάτων» και «τις γνωρίζει, πώς και τι δυνάμεθα ως οντότης να πράξωμεν, λαμβανομένου υπόψιν του γεγονότος ότι και δικαιοπρακτικήν ικανότηταν διαθέτομεν και ελευθερία διαθέσεως και ελευθερία λειτουργίας και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά».

Περί του τι θα ήμαστε, αν δεν ήμαστε αυτό που είμαστε ως σωματείο και κατά πόσο θα δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα να γραφτούμε στο σωματείο των ερευνητών εάν και εφόσον, εγώ ξέρω να πω ότι  επί δεκαετίες ένας σύλλογος στο ΕΘΙΑΓΕ, ο οποίος τι να κάνουμε, υπερτερούσε αριθμητικά και διέθετε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του επιχειρησιακού σωματείου, που όχι τυχαία ο νόμος του δίνει συγκεκριμένα δικαιώματα, γιατί απλούστατα πληροί τη βασική δημοκρατική αρχή της αντιπροσωπευτικότητας, ουδέποτε ενεργοποίησε κατ’ ελάχιστον τις δυνατότητές του. Κάποιοι – απ’ όσο είμαι σε θέση να ξέρω – βρίσκονταν διαρκώς να αναρωτιούνται: Μήπως δεν πρέπει να κάνουμε πχ συλλογική σύμβαση; Μήπως προκαλεί τύφλωση; Μήπως έτσι, μήπως αλλιώς και στο δια ταύτα ποτέ, τίποτα. Τα τοτέμ και τα ταμπού, καθήλωσαν ένα γίγαντα. Πέντε χρόνια που λειτουργούμε μαζί, δεν μπορώ να πιστέψω πόσα ταμπού και τοτέμ καθήλωσαν τόσο κόσμο σε καταστάσεις εργασιακά απαράδεκτες. 

Τι να πω, πχ για τον κανόνα για την αναγνώριση προϋπηρεσίας, με τον οποίο αν έχεις το Θεό σου, είχαν φτάσει στο σημείο να μην αναγνωρίζουν προϋπηρεσία από άλλο ΝΠΙΔ του ίδιου Υπουργείου, όντας το ΕΘΙΑΓΕ κι αυτό ΝΠΙΔ!!!!!! 

Για την περίσσια αυτοπεποίθηση που είχε αποκτήσει ένα σύστημα – το οποίο και σήμερα υφίσταται αλώβητο και στην ουσία έχει τεθεί απέναντι στο Σύλλογο και στο Ενιαίο Ψηφοδέλτιο Αγώνα, το οποίο είναι αλήθεια ότι καθορίζει τα τελευταία πέντε χρόνια τη ροπή του συλλόγου – ώστε να προσλαμβάνει παράνομα προσωπικό, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τα πάντα όλα; Εν γνώσει των θεματοφυλάκων της νομιμότητας στο ΕΘΙΑΓΕ, να γίνεται κατάφωρη παραβίαση των νόμων και όλως τυχαίως αυτό να γίνεται για στενούς συγγενείς και τσιμουδιά να μη βγαίνει; Γιατί; Ποια ανοχή, ποιο απροσδιόριστο δέος και φόβος επέτρεπε τον κατ'επανάληψη βιασμό της νομιμότητας από τους κουμανταδόρους του ιδρύματος. Ποιος απ' αυτούς θα γυρίσει να μας πει ότι δεν μπορείτε να κάνετε εκλογές για το ΥΣ, γιατί ετσά μου κι αλλιώς μου... Αν δεν το έχει καταλάβει ακόμα κάποιος, ας το πούμε τώρα. Στις εκλογές αυτές, το ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΑΓΩΝΑ έχει απέναντί του το Σύστημα. Ας το συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι και ας διαλέξουν,  με ποιον θα πάνε.

Βρίσκομαι διαρκώς μπροστά στην εικόνα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ενός μυρμηγκιού, το οποίο περιστρέφεται μέσα σε ένα κύκλο από μελάνι πάνω σε ένα χαρτί και δεν μπορεί να βγει απ’ αυτόν, γιατί αυτό που βλέπει μπροστά δεν είναι μια μολυβιά, αλλά ένα τείχος!!!!!

Αυτά τα τοτέμ και ταμπού, τα βλέπω σήμερα ακόμα να λειτουργούν άψογα και να πετυχαίνουν το σκοπό τους. Βλέπω για παράδειγμα να καταφέρνουν να διατηρούν ειδικό μισθολόγιο μέσα σε ΔΕΚΟ!!!! Ας το πούμε κι αυτό να τελειώνουμε με τα σκιάχτρα που στήνονται γύρω – γύρω και μας φοβερίζουν. Όποιος μου δείξει πλην του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, ΔΕΚΟ του ν.3429/2005, ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ που να εφαρμόζει τον 3205, άρθρο 38, εγώ να κάτσω να με φτύσει όλο το ανφάν γκατέ του Οργανισμού, σε δημόσια διαπόμπευση. Και την ίδια στιγμή, να εφαρμόζουν το 4024 στο υπόλοιπο προσωπικό, δυο φορές. Μια το ’11 και μετά ξανά το ’13. Κι όποιος θέλει ας έλθει να με ρωτήσει τι εννοώ – αλλά να το κάνει εγγράφως και επωνύμως – κι εγώ θα του απαντήσω.

Αυτό το Σύστημα έχει στην πραγματικότητα τεθεί απέναντι στο Σύλλογο και αυτό το Σύστημα διεξάγει τον προεκλογικό αγώνα εναντίον του Ενιαίου Ψηφοδέλτιου Αγώνα σήμερα. Γιατί πέντε χρόνια τώρα, παρά τις συντονισμένες προσπάθειες, δεν έβαλαν στο χέρι το Σύλλογο και αυτό ο σύλλογος το απέδειξε πολλές φορές. Και τώρα πάλι αυτό προσπαθούν, αγαπητέ Ανδρέα κι εσύ δεν πρέπει να ρίχνεις νερό στο μύλο τους.

Και τι σχέση έχει θα μου πεις αυτό με το θέμα σου για το υπηρεσιακό συμβούλιο. ΕΧΕΙ. Έχει, γιατί η εργασιακή κουλτούρα του ΕΘΙΑΓΕ που μεταφέρεται μέσα στον ΕΛΓΟ και είναι ριζωμένη μέσα βαθιά και σ’ αυτούς που εξουσιάζουν και σ’ αυτούς που εξουσιάζονται, δεν ανέχεται ένα σωματείο ανεξάρτητο και ανέλεγκτο. Και αυτός είναι ο λόγος που μας την πέφτουνε για το Υπηρεσιακό Συμβούλιο. Και αυτός είναι ο λόγος, που δεν θα έπρεπε κι εσύ να προσχωρήσεις στους ναιμεναλλάδες, όπως προσχώρησε η ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, αλλά να πάρεις θέση και να στηρίξεις το σύλλογο στην απόφασή του να διεξάγει εκλογές για ό, τι γουστάρει και όποτε γουστάρει και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε τους εκπροσώπους που θα βγάλουμε.

Και επίσης, τελικά, είναι σημαντικό να έχουμε ΥΣ ή δεν είναι; Από τη μία, μας λες «γιατί τόση πρεμούρα», από την άλλη μας λες ότι είναι πολύ σημαντικό και κάποιοι θέλουν να το καπαρώσουν. Καταρχάς, θέλω να πιστεύω ότι δεν καλείς σε απολογία όποιον διεξάγει και συμμετέχει στην πλέον δημοκρατική διαδικασία για τη συγκρότηση ενός συλλογικού οργάνου, τη διαδικασία των αρχαιρεσιών. Ούτε λίγο, ούτε πολύ θα μας παρουσιάσεις αυτούς που ενδιαφέρονται να διεξάγουν τις εκλογές ή να εκλεγούν στο όργανο, ως εξυφαντές παγκόσμιας συνωμοσίας με σκοπό την απόκτηση των σκήπτρων κάποιας πολλά υποσχόμενης εξουσίας. Πίστεψέ με Ανδρέα, για να μιλήσω για μένα, από την πενταετή θητεία μου στο Σύλλογο, τίποτα δεν αποκόμισα, σε τίποτα δεν ευνοήθηκα, σε τίποτα δεν διευκολύνθηκα. Το αντίθετο. Πολύ χλέπα, στο λέω πίστεψέ με. Απλώς, βαθιά πεποίθηση για την αξία του συνδικαλισμού, με κρατά στην προσπάθεια, όπως επίσης και η εσωτερική ισορροπία που μου παρέχει, παρά το μεγάλο κόπο ψυχικό και σωματικό, η κατάσταση να μην έχω μόνο ιδιωτικό εαυτό, αλλά και δημόσιο. Να μην είμαι ιδιώτης – ηλίθιος, όπως θα ξέρεις ότι από γλωσσικό αντιδάνειο σημαίνει στα αγγλικά. Και το ίδιο πιστεύω ότι ισχύει εν πολλοίς και για τους υπόλοιπους που παραμένουν ενεργοί στα συλλογικά. Εξάλλου, αν αγαπούσε κάποιος από τους εμπνευστές των αρχαιρεσιών του υπηρεσιακού την εξουσία, πίστεψέ με και το ξέρεις, είχε άλλες πόρτες να διαβεί για να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του.

Καμία όρεξη και πρόθεση να σε κολακέψω δεν έχω, αλλά πολλές φορές διάβασα με ανακούφιση τις σκέψεις σου. Και για το ρατσισμό και για το φασισμό και για πολλά άλλα. Ένα μόνο έχω να πω. Αυτός που είναι αποφασισμένος να συγκρουστεί για τα μεγάλα, πρέπει να πάρει απόφαση ότι θα συγκρουστεί και για τα μικρά. Αυτά που συμβαίνουν στον Οργανισμούλη μας, με τους ερευνητούληδες, τους διευθυντούληδες, τους νομικούληδες, το υπηρεσιακούλι μας, τους διπλανούληδες μας. Σε κανένα μας δεν είναι ούτε ευχάριστο, ούτε εύκολο να τα σπάει εκεί που δουλεύει, με αυτούς που συνεργάζεται, με αυτούς που τον κουμαντάρουν, με αυτούς από τους οποίους εξαρτάται – κακά τα ψέμματα – με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αλλά, έρχεται η ώρα και γι αυτό, αγαπητέ πραγματικά Ανδρέα. Γιατί ο φόβος φυλάει τα έρμα και μετά τους συμβιβασμούς ακολουθεί η οπισθοχώρηση και μετά η εξολόθρευσή μας. Έχουμε πόλεμο (ταξικό). Το ξέρεις. Οι ουδέτεροι παρατηρητές σε λίγο δεν θα είναι ούτε στον εαυτό τους χρήσιμοι. 

Which side are you on boy?

Τα είπα και ησύχασα. This is my truth. Μπορείτε ελεύθερα να  λοιδωρήσετε ή να μαυρίσετε. Νομίζω πάντως ότι με λάθος μεριά θα τα βάλετε.

Μαργαρίτα Κουτσανέλλου