«ΘΑΡΡΟΣ ή ΑΛΗΘΕΙΑ; νο 1» - Σχόλια επί του προτεινόμενου νομοσχεδίου

Γενικές σκέψεις για το σχέδιο νόμου

Τα θέματα που ανοίγει το κείμενο που μας προτείνει ο Πρόεδρος και ο Διευθύνων Σύμβουλος, ως βάση συζήτησης για το σχέδιο νόμου οργάνωσης και λειτουργίας (και όχι ίδρυσης, ας μη το ξεχνάμε αυτό) του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, είναι πάμπολλα και χωρίς υπερβολή πολλά απ' αυτά τεράστια. Απαιτούν συστηματική ανάλυση σημείο προς σημείο, λέξη προς λέξη.

Δεν πρόκειται για ένα σχέδιο, το οποίο περιορίζεται να κωδικοποιήσει σε ενιαίο κείμενο τα βασικά που συνήθως ανάλογοι νόμοι πραγματεύονται. Περιέχει τομές σημαντικότατες τις οποίες πρέπει να μελετήσουμε σφαιρικά (Γενικό Συμβούλιο, ΠΕΣΥ, συγχώνευση γενικών διευθύνσεων κ.ά.), ενθυμούμενοι ότι οι νόμοι συνιστούν την πλέον εμφατική δήλωση πολιτικής βούλησης, ενώ σε επίπεδο μικροπολιτικής επιχειρεί την κατά παραγγελία θέσπιση ενός μοντέλου α λα καρτ, μοναδικού το πιθανότερο στην ελληνική δημόσια διοίκηση.

Το προσχέδιο που μας προτείνεται (προς το παρόν από τα δύο εκτελεστικά μέλη του ΔΣ) διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά, ώστε να αποτελεί κάκιστο νομοθέτημα και από άποψη οραμάτων ή αλλιώς πολιτικού πλαισίου, αλλά και από νομοτεχνική άποψη, ικανό εάν ποτέ φθάσει να καταστεί νόμος του κράτους, να προκαλεί διαρκείς συγχύσεις, ανάγκη ερμηνειών, ερωτημάτων, αγωγές και πάσης φύσεως αμφισβητήσεις, άρα αντί να διευκολύνει τη λειτουργία του οργανισμού, προορίζεται να τη δυσχεράνει μέχρι ασφυξίας. Κυρίως όμως θέτει το έδαφος για την ευδοκίμηση της αυθαιρεσίας.

Θα προσπαθήσω τμηματικά, να σχολιάσω το κείμενο, προσπαθώντας να ομαδοποιήσω τα θέματα και θα επανέλθω και με επόμενα άρθρα. Δεν θα υπεισέλθω σε θέματα που άπτονται των τεχνικών αντικειμένων του οργανισμού (δεν είμαι ικανή),  παρά μόνο θα προσπαθήσω να πω χρήσιμα και σωστά πράγματα που σχετίζονται με τις μεταρρυθμίσεις που υπαγορεύει σε εμάς (στον Οργανισμό) η μνημονιακή πολιτική και με τους τρεις νόμους-πλαίσιο που αφορούν τους σκοπούς του και τους οποίους το νομοθέτημα πρέπει να παρακολουθήσει. Από διαστροφή και επειδή πιστεύω ότι η γνώση είναι δύναμη (όσοι με γνωρίζουν περισσότερο, θα το επιβεβαιώσουν), σε όσα αποτολμήσω να αναφερθώ, το κάνω μετά από πολλή μελέτη και παίρνω θέση μετά λόγου γνώσεως. Θα πω αυτά ακριβώς που έχω πειστεί ότι ισχύουν, όσο αιρετικά ή ενοχλητικά κι αν ακουστούν και δεν κρύβω ότι στόχο έχουν την αποδόμηση του κάκιστου όπως προανέφερα κειμένου.

Δεν μπορώ να αποφύγω βέβαια, (μάλλον το αντίθετο, επιβάλλεται) να σχολιάσω το κείμενο  με τη συνδικαλιστική μου ιδιότητα και γι αυτό θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να απολογηθώ σε κανένα, ενώ συνειδητοποιώ άλλη μια φορά πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η συλλογική μας υπόσταση, η οποία μου δίνει και το θάρρος και το δικαίωμα ως εκλεγμένη στα συλλογικά όργανα του σωματείου, να μιλώ δημοσίως όπως παρακάτω.

Κατάργηση του Οργανισμού - Η μάχη του αυτονόητου

Ξεκινώ, με το βασικό ζήτημα που κατά την άποψή μου πρέπει να απασχολήσει όλους τους εργαζόμενους και το οποίο κατά τη γνώμη μου ο Πρόεδρος και ο Διευθύνων το χειρίστηκαν εξαιρετικά άστοχα. Αφορά το θέμα της κατάργησης του Οργανισμού και της επανίδρυσής του, προκειμένου να επιτευχθούν οι επιδιωκόμενοι στόχοι τους, οι οποίοι όπως ισχυρίζονται έχουν να κάνουν με την αλλαγή επωνυμίας του οργανισμού!!!! Νομίζω ότι ο ισχυρισμός αυτός δεν πείθει κανένα και όλοι γνωρίζουμε ότι τέτοια ανάγκη δεν υφίσταται, αν όλο κι όλο αυτό που επιδιώκουν είναι να αλλάξει επωνυμία ο οργανισμός.

Όπως επίσης, δεν χρειάζεται να είμαστε δικηγόροι, (όπως τόσο συχνά αγαπάνε να μας υπενθυμίζουν όταν φέρνουμε αντιρρήσεις) για να καταλάβουμε ότι η κατάργηση του οργανισμού στην οποία επιμένουν, έχει να κάνει με την επιδίωξη τους να βγούμε από τις ΔΕΚΟ (και) για χάρη των ερευνητικών δραστηριοτήτων και με το δέλεαρ ότι δεν είναι αρνητική εξέλιξη και για τους υπόλοιπους τομείς δραστηριότητας του οργανισμού, άσχετα κατά πόσο μπορεί να προκύψει αυτή, το οποίο είναι μια επίσης σοβαρή συζήτηση, την οποία έπρεπε να προκαλέσουν εσωτερικά πριν αρχίσουν να γράφουν νομοσχέδια.  

Όταν λοιπόν - να το πω κι αυτό επί τη ευκαιρία - φέρνουμε αντιρρήσεις, μας λένε «πού ξέρεις εσύ, δικηγόρος είσαι». Αν συμφωνούσαμε, ρωτάω εγώ, θα αμφισβητούσανε αυτό που λέμε ή θα ανεβαίναμε στην εκτίμησή τους και θα μας παινεύανε;  Από την άλλη, γιατί βγάζουν ένα σχέδιο σε διαβούλευση, αν μόνο ένας δικηγόρος μπορεί να διαθέτει την αυθεντία να έχει άποψη επ’ αυτού; Και αν συμβεί, αλήθεια να διαφωνήσει κι αυτός, τι θα πούνε; «αυτό το λες εσύ, αλλά ο άλλος δικηγόρος, μας λέει τα αντίθετα και εμείς αυτόν πιστεύουμε»; Τα καλά και συμφέροντα έχω να πω, όπως είναι η προσφιλής τακτική τους και το ύφος που διοικούν και αυτών, όπως και των προηγούμενων. Τα έχει πει τόσο καλά, αιώνες πριν ο Μοντεσκιέ, γιατί να τα επαναλαμβάνω!!!

Για το θέμα της κατάργησης του οργανισμού λοιπόν (όπως και για πολλά άλλα εξίσου σπουδαία), ποτέ δεν μίλησαν διεξοδικά στους εργαζόμενους είτε υπηρεσιακά, είτε συνδικαλιστικά, για τους επιδιωκόμενους στόχους αυτής της επιλογής. Για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως η κατάργηση του οργανισμού, έστω και στα χαρτιά, όπως τους αρέσει να το παρουσιάζουν, δεν μπορεί να ανακοινώνεται με τον τρόπο που το έπραξαν. Για να φέρω ένα παράδειγμα κατανοητό σε όλους, αν για κάποιο απώτερο, επωφελή (ίσως) λόγο, χρειάζεται να χωρίσω με το σύζυγό μου, αυτό δεν του το ανακοινώνω, στέλνοντας του αίτηση διαζυγίου! Τόσο απλά. Άμα δεν θέλουν να το καταλάβουν, ό, τι και να τους λέμε δεν πρόκειται να το παραδεχτούν! 

Όπως σήμερα ξανά επέλεξαν να κάνουν, να επιμείνουν δηλαδή ότι δεν καταργούν τον οργανισμό και ότι είναι απλώς μία δική μας ιδεοληψία ή ακόμα χειρότερα ότι ο Σύλλογος προσπαθεί να εκφοβίσει τους εργαζόμενους, κατασκευάζοντας ένα μη υπαρκτό θέμα! Με επιμονή και οι δύο εισηγητές, συνηγορούντος του νομικού συμβούλου, όταν πήρε το λόγο, ισχυρίζονταν ότι από πουθενά δεν προκύπτει ότι ο οργανισμός καταργείται και ότι ο σύλλογος κινδυνολογεί και διασπείρει την παραπληροφόρηση. Ούτε μία στιγμή, δεν έδωσαν εξηγήσεις για τη διάταξη με την οποία το άρθρο 66, παρ. δ του ν.4002/2011 καταργείται. Γύρω-γύρω από το θέμα και για την ταμπακιέρα κουβέντα. Πρέπει να ξέρουν, ότι αυτή την αντιμετώπιση δεν τη ζούμε πρώτη φορά. Το αντίθετο. Μας απαντούν και μας αντιμετωπίζουν όπως ακριβώς και οι προηγούμενες διοικήσεις των τελευταίων έξι ετών, όταν τους καταλογίζαμε ότι μεθοδεύουν απολύσεις. Μας βγάζουν τρελούς ή κινδυνολόγους.Τι κατάντια, αλήθεια!

Επί της καταργήσεως λοιπόν, του οργανισμού, για ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ, προσωπικά είμαι της άποψης και πιστεύω ότι όλοι οι εργαζόμενοι θα συμφωνήσουν ότι απαντάμε: «Να το ξεχάσουν!». Πολύ περισσότερο επειδή προσπαθούν να μας το επιβάλλουν, υποβαθμίζοντάς το ως ασήμαντη γραφειοκρατική λεπτομέρεια, η οποία δεν είναι δουλειά μας να την ελέγχουμε και να την κρίνουμε, δεν είμαστε ικανοί να την καταλάβουμε και «αυτό που έγραψαν, δεν είναι αυτό που καταλαβαίνουμε (δεν είμαστε δικηγόροι)»! Αυτά μας λένε συνέχεια, αλλά και σήμερα, κατά τη διάρκεια της παράστασης διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε στο ΔΣ, αγαπητοί συνάδελφοι, τα εκτελεστικά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού!

Επειδή λοιπόν, το αν θα κλείσει ο οργανισμός έστω για ένα δευτερόλεπτο, για μία γραμμή σε μία παράγραφο, για ένα ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων, δεν νομιμοποιούνται να το αποφασίσουν ερήμην μας, καλό είναι να πάρουν τα πράγματα από την αρχή και να ξεκινήσουν τη συζήτηση με αυτούς που πρέπει και από μηδενική βάση, όπως ζητά ο Σύλλογος εξαρχής και τον αγνόησαν επιδεικτικά. Αν το σχέδιο είναι τόσο δελεαστικό, ώστε να μην αντιδράσουμε (όπως θα έπρεπε να το περιμένουν) σε μία κατάργηση, γιατί φοβούνται ότι δεν θα μας πείσουν; Εκτός και αν οι συζητήσεις και οι διαβουλεύσεις είναι (που είναι) προσχηματικές και καθόλου δεν κόπτονται για το αν έχουν τη συγκατάθεσή μας.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος, κατά τη σημερινή παράσταση, αναφέρθηκε σε «καμαρίλες» που κυκλοφορούν σε διαδρόμους, παρακινούμενοι από ίδιο όφελος και σκοπιμότητες και υποσκάπτουν το σχέδιο νόμου. Όσον αφορά το σύλλογό μας, έχω να πω ότι όλοι οι εκπρόσωποί του αυτή τη στιγμή, είναι απλοί υπάλληλοι που κάθε μέρα πηγαίνουν στη δουλειά τους και εργάζονται δίπλα-δίπλα με τους συναδέλφους τους, δεν εκμεταλλεύτηκαν οποιαδήποτε πολιτική ή άλλη συγκυρία για να αποκτήσουν προνόμια, αντίθετα έχουν παραιτηθεί απ' αυτά με πολλούς τρόπους και επανειλημμένα και παραμένουν σταθεροί χωρίς ταλαντεύσεις στα καθήκοντα που η συνδικαλιστική τους ιδιότητα και οι πεποιθήσεις τους, τους επιβάλλουν. Στην υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζόμενων,  αλλά και του κοινού καλού, του δημοσίου συμφέροντος, χωρίς να φοβούνται ή να υπολογίζουν πόσο εκτίθενται. Το εύκολο είναι να τα έχεις καλά με την εξουσία, αλλά αυτό συνεπάγεται, πολύ νερό στο κρασί σου, πολλά "στραβά μάτια" και αυτό δεν είναι για καλό των πολλών.

Μαργαρίτα Κουτσανέλλου
Γ. Γραμματέας του Συλλόγου Εργαζόμενων
ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ  

ΥΓ. 1. Πριν από λίγο (10:45 μμ) ανέγνωσα στην ομάδα συζήτησης τις παρατηρήσεις επί του προσχεδίου της Ένωσης Ερευνητών. Πολύ δουλεμένο κείμενο, πολύ καλό πρέπει να παραδεχτώ, εάν μάλιστα το δει κάποιος από τη δική τους οπτική. Είναι ολοφάνερο επίσης ότι δεν πρέπει να τους λείπει η ευχέρεια χρόνου και αυτοδιάθεσης. Επιβεβαιώνεται περίτρανα λοιπόν και από τις θέσεις αυτές, η εκτίμηση του συλλόγου μας περί κατάργησης του οργανισμού (όχι ότι αμφιβάλλαμε), αφού μπήκαν στον κόπο να γράψουν ένα κατεβατό μεταβατικές διατάξεις για τον καινούργιο οργανισμό κλπ. Ας σταματήσει λοιπόν, η υποτιμητική έως και εξευτελιστική συμπεριφορά της Διοίκησης  προς τους εργαζόμενους και τους εκπροσώπους τους, με την επιμονή τους να ισχυρίζονται ότι ο γάιδαρος πετάει και το νομοσχέδιο μεταξύ άλλων δεν καταργεί τον οργανισμό. Τους εργαζόμενους που διαθέτουν δική τους ελεύθερη κρίση και κανένας δεν μπορεί να τους πάρει από το χέρι για να τους πάει οπουδήποτε. Αυτούς που κάποιος πολύ σοβαρός λόγος - και όχι η κινδυνολογία δέκα ανθρώπων - τους κράτησε πάνω από 3-4 ώρες, να στέκονται όρθιοι σαν άλογα, χωρίς να κουράζονται και χωρίς να εγκαταλείπουν για να πάρουν απαντήσεις απ' αυτούς που σήμερα παρίσταναν ότι δεν επρόκειτο για παράσταση διαμαρτυρίας των εργαζόμενων, αλλά για δική τους πρόσκληση σε συζήτηση την οποία αποδεχτήκαμε.  Ένα μόνο έχω να πω. Ντροπή!

2. Εκτός από τα παραπάνω, πρέπει να ξέρουν οι εργαζόμενοι ότι η δεύτερη εξίσου αν όχι περισσότερο σημαντική παραδοξολογία του περιβόητου προσχεδίου, είναι ότι τη διατύπωση περί μισθοδοσίας, η οποία αποτελεί πόρο του οργανισμού, δεν την έχουν γράψει κατά λάθος, αλλά την ΕΝΝΟΟΥΝ! Ξανά ντροπή!

3. Όσοι αρέσκονται να παρουσιάζουν τη σημερινή παράσταση διαμαρτυρίας ως πάρτυ ορθίων με ποτό στο χέρι για ευχάριστη συζήτηση, τους υπενθυμίζουμε ότι ούτε μας προσκαλέσανε, ούτε θα μας προσκαλούσανε ποτέ. Αυτό που μας είπανε εξάλλου είναι με απλά λόγια "γιατί μας κουβαληθήκατε, έχετε εκπρόσωπο". Όχι, για να μην ξεχνιόμαστε.