ΣΥΛΕΕΓΟ ΒΗΜΑ

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά

Νίκη στους αγώνες της Εργατικής Τάξης

για τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων

και την κοινωνική απελευθέρωση

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ

ΑΘΗΝΑ: Προπύλαια, 11:00 πμ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Καμάρα, 11:00 πμ

Την Πρωτομαγιά 2023, ο λαός και οι εργαζόμενοι της χώρας, μαζί με τους εργαζόμενους όλης της γης συμμετέχουμε στην απεργιακή εργατική διαδήλωση με ταξική συνείδηση και αποφασιστικότητα για να παλέψουμε για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος που μας καταδυναστεύει. Για να θέσουμε στο περιθώριο αυτούς που με τη διαφθορά και τη διαπλοκή κρατούν όλο τον πλούτο στα χέρια τους και παρασιτοζωούν εις βάρος του λαού και του κόσμου της εργασίας. Διανύουμε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας, όπου το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο φαινόταν άτρωτο για δεκαετίες καταρρέει, μη μπορώντας να ξεπεράσει τα προβλήματα που το ίδιο δημιουργεί στον εαυτό του, από τότε που ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση το 2008. Όπως και σε όλες τις χώρες – από την παρακμασμένη μητρόπολη του καπιταλισμού, ΗΠΑ μέχρι την πιο φτωχή χώρα του παγκόσμιου νότου – έτσι και στη δική μας, η τεράστια φούσκα του χρέους που δημιούργησαν οι ασύδοτες οικονομικές πολιτικές υπέρ του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, φορτώνεται στις πλάτες των εργαζόμενων και του λαού. Ζούμε την ασυγκράτητη εκμετάλλευση, την εργασιακή επισφάλεια, την ανεργία, τη φτωχοποίηση, τους εξευτελιστικούς μισθούς, την αχαλίνωτη ακρίβεια στην ενέργεια και στο κόστος ζωής, την οικολογική καταστροφή, τις επιδημικές κρίσεις και πλέον τα προμηνύματα ενός παγκόσμιου πολέμου. Όλα αυτά επειδή οι κυβερνήσεις μας και οι επιχειρηματίες-φίλοι τους, για τα συμφέροντα των οποίων μόνο ενδιαφέρονται, ζητάνε να πληρώσουμε εμείς την κρίση που αυτοί δημιούργησαν για να διασώσουν τον εαυτό τους και τα κέρδη τους. Σε αυτή την έκπτωση των ζωών μας διαπιστώνουμε κάθε μέρα ότι δεν υπάρχει τέλος. Το έγκλημα που συντελέστηκε στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών επιβεβαιώνει την τραγική αυτή αλήθεια. Δεν ξεχνάμε ποιο αξίωμα πλήρωσαν τα παιδιά μας και οι συνάνθρωποί μας με τη ζωή τους, τον περασμένο Φεβρουάριο.

«Οι Ζωές μας δεν έχουν καμία αξία μπροστά στα Δικά τους Κέρδη»

Αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα μόνο ο εργαζόμενος λαός, μόνο εμείς οι ίδιοι, μπορούμε να ανατρέψουμε και να αλλάξουμε, παλεύοντας σήμερα μέχρι το Δίκιο του Εργάτη να γίνει ο Νόμος που θα κυβερνά τον κόσμο. Μόνο έτσι, θα τσακίσουμε το φασισμό που κερδίζει έδαφος, όσο δεν δίνεται ο μεγάλος αγώνας για τη Νίκη της Εργατικής Τάξης και την Επικράτηση της Εργατικής Δικαιοσύνης.

Οι κυβερνήσεις μας διαχρονικά και η πλειοψηφία στη Βουλή, ψηφίζουν και εφαρμόζουν το ένα μετά το άλλο, τα πιο σκληρά μέτρα εναντίον τού λαού, έχοντας υποταχθεί πρόθυμα στην υπηρεσία των μνημονιακών πολιτικών που επιβάλλουν τα πραγματικά αφεντικά της χώρας ΕΕ, ΕΚΤ και ΟΟΣΑ. Μας λένε ξεδιάντροπα ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική». Θέλουν να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι με στωικότητα σαν μοναδική πραγματικότητα την κοινωνική οπισθοδρόμηση, την απορρύθμιση και εντατικοποίηση της εργασίας, την απώλεια εργατικών δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν με κοινωνικούς αγώνες αιώνων και το αίμα, τον ιδρώτα και τη θυσία εκατομμυρίων εργατών. Αυτά τα οποία θυμάται και τιμά η εργατική τάξη με την απεργία της Πρωτομαγιάς.

Τιμούμε και θυμόμαστε το Μάιο του 1886 με τους αμέτρητους νεκρούς και τραυματίες της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου για την καθιέρωση του 8ωρου στην εργασία, την Πρωτομαγιά του 1911 στην Ελλάδα, με τη συγκέντρωση της Φεντερασιόν στη Θεσσαλονίκη και τις συλλήψεις και εξορίες των πρωτεργατών της, τη ματωμένη Πρωτομαγιά του 1924, με τη διαδήλωση στην Πλατεία Θεάτρου της Αθήνας και το νεκρό εργάτη Σωτήρη Παρασκευαΐδη, το Μάη του 1936, με τον ορμητικό απεργιακό αγώνα και τις διαδηλώσεις που ξεκίνησαν από τους καπνεργάτες στη Θεσσαλονίκη και εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα, τη διαδήλωση της 9ης Μαΐου στη Θεσσαλονίκη την ίδια χρονιά, όπου η αστυνομία δολοφόνησε 12 εργάτες, ανάμεσά τους και τον 25χρονο αυτοκινητιστή Τάσο Τούση, τον οποίο θρήνησε ως σύμβολο αυτού του εμβληματικού αγώνα ο Γιάννης Ρίτσος στον «Επιτάφιο», την Πρωτομαγιά του 1944, με την εκτέλεση 200 κομμουνιστών από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, πρώην κρατούμενων και εξόριστων της δικτατορίας Μεταξά.

Οι εργατικοί αγώνες που σήμερα καλούμαστε να δώσουμε μπορούν να είναι νικηφόροι, αρκεί πρώτα από όλα να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι μονόδρομος η εξαθλίωσή μας. Αρκεί να αποφασίσουμε ότι υπάρχει η δυνατότητα και μπορούμε να έχουμε μία καλύτερη ζωή για εμάς και τα παιδιά μας.

Αγωνιζόμαστε, Διεκδικούμε, Απαιτούμε:

Αυξήσεις στους μισθούς μας πάνω από τον πληθωρισμό
Μόνιμη και σταθερή εργασία
Μείωση του χρόνου εργασίας για την καταπολέμηση της ανεργίας
Επαναφορά του 13^ου και 14^ου μισθού
Επαναφορά των γνήσιων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με μισθολογικές ρυθμίσεις
Άμεση καταβολή του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας σε όσους το δικαιούνται
Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη - Κάτω τα χέρια από τα σωματεία και την απεργία
Προστασία της φτωχής λαϊκής κατοικίας από τους πλειστηριασμούς
Εθνικοποίηση με εργατικό έλεγχο των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Συγκοινωνιών),
Παιδεία – Υγεία – Ενέργεια – Νερό – Συγκοινωνίες κοινωνικά αγαθά και όχι εμπορεύματα για τους κερδοσκόπους
Διάλυση των δυνάμεων καταστολής ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ/ΔΡΑΣΗ