ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ... ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Από την πρώτη ανακοίνωση του Συλλόγου για το περιστατικό των Ιωαννίνων κράτησα απόσταση (όπως και άλλοι συνάδελφοι στο ΔΣ) ψηφίζοντας λευκό και ζητώντας να γραφτεί με μεγαλύτερη προσοχή. Παρόλα αυτά έλεγε αλήθειες και έβαζε και τα περισσότερα θέματα στη σωστή τους βάση (για το δημόσιο σχολείο, για την ανεπάρκεια του προσωπικού και τις δυσκολίες με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπο, για τις πολιτικές ευθύνες κλπ), γι αυτό και θα την υπερασπιστώ, έστω και επί της αρχής. Για όσους επιμένουν να κοιτάνε μόνο το δέντρο και όχι  το δάσος,  παραθέτω στη συνέχεια ηλεκτρονική αλληλογραφία που έλαβα στο προσωπικό μου μέιλ στις 19.01.2015. Δεν προχώρησα τότε στην ανάρτηση για πολύ σοβαρούς προσωπικούς λόγους, για τους οποίους αμέλησα να κάνω ο,τιδήποτε. Την επιστολή αυτή προσυπέγραφε ακόμα και ο σπουδαστής που σήμερα όλοι αναζητούν με αγωνία και όλοι εύχονται να έχει τη λιγότερο δυσάρεστη κατάληξη. 

Δεν θα κουράσω με εξαντλητικές αναλύσεις, αλλά θα περιοριστώ στον εξής προβληματισμό. 

Αν τα παιδιά αυτά, που περιγράφουν καλύτερα από τον καθένα, τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν στο σχολείο τους, κατάφερναν να επικεντρωθούν, με τη βοήθεια και τη στήριξη όλων των εμπλεκόμενων, (των εργαζόμενων στον Οργανισμό, την κοινωνία, τον περίγυρό τους, οικογένεια κλπ) στον αγώνα τους να βελτιώσουν το σχολείο τους και τη ζωή τους, ίσως να μην εκτονώνονταν στο λιντσάρισμα (όπως διακινείται παντού) μεταξύ τους. Η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη θα έδιναν θέση στη βαρβαρότητα και στην αποκτήνωση. Οι άνθρωποι είναι ικανοί και για τα δύο, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, αν εμείς το επιτρέψουμε. Το ρατσισμό, τον αυτοματισμό, το bullying τα συναντάμε παντού και τα αναπαράγουμε όλοι μας συνειδητά ή ασυνείδητα, κάποια στιγμή.

Θα μας απασχολούσε άραγε με το ίδιο ενδιαφέρον και διάρκεια οτιδήποτε συνέβαινε στο συγκεκριμένο σχολείο, αν ποτέ δεν είχε χαθεί αυτό το παιδί; Είχαμε άραγε όλοι την ευκαιρία να στρέψουμε την προσοχή μας με το σωστό τρόπο στο σχολείο, πριν συμβούν όλα αυτά; 

Τώρα μας έπιασε όλους ο πόνος;

Πολλοί καλοθελητές ή επιπόλαιοι φωνασκούν σήμερα να κλείσουν τα σχολεία, αν δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά. Βούτυρο στο ψωμί των οπαδών της διάλυσης του κράτους πρόνοιας. Αλήθεια, αυτό ζητούν τα παιδιά που υπογράφουν την παρακάτω επιστολή; Αυτό θα ζητούσαμε εμείς, ως γονείς, αν συνέβαινε κάτι ανάλογο στο σχολείο των δικών μας παιδιών; Θα ζητούσαμε να κλείσει ή να γίνει ένα σωστό σχολείο για τα παιδιά μας; 

Από μακριά και χωρίς κόστος, γινόμαστε κριτές των πάντων, χωρίς να κάνουμε τίποτα και γεμάτοι χολή επιτιθέμεθα σ' αυτούς που επιμένουν να συνδέουν το ειδικό με το γενικό. 

Ναι, το λέω και το πιστεύω. Αν αναζητούμε ενόχους για το περιστατικό των Ιωαννίνων, ας βάλουμε μέσα και τους εαυτούς μας για ό,τι δεν πράττουμε  γι αυτά τα παδιά και για τον ίδιο το Βαγγέλη, για τα δικά μας παιδιά.

Μαργαρίτα Κουτσανέλλου 

Στις 10:49 μ.μ. Δευτέρα, 19 Ιανουαρίου 2015, ο/η Panagiotis Skotidakis <skotpan@gmail.com> έγραψε:

Σας αποστέλλω έστω και με σημαντική καθυστέρηση επιστολή διαμαρτυρίας των μαθητών της Γαλακτοκομικής Σχολής  Ιωαννινων του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, με την παράκληση να κοινοποιηθεί στον ιστότοπο του Συλλόγου Εργαζομένων. Τα περισσότερα απο τα προβλήματα δεν έχουν επιλυθεί. Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό να γνωστοποιούνται στο σύνολο των συναδέλφων τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δομές μας, ειδικότερα στην περιφέρεια, ώστε να υπάρχει κοινή και συνολική εικόνα γι' αυτά. 

Με εκτίμηση,

Παναγιώτης Σκοτειδάκης   

---

Subject: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ - ΟΙΚΟΤΡΟΦΩΝ ΤΗΣ ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ - ΟΙΚΟΤΡΟΦΩΝ ΤΗΣ ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Ιωάννινα, 11/11/2014

Προς:   1.Διευθυντή Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων

            2. Διευθυντή Εκπαίδευσης ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ

            3. Διοίκηση ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ

            4. Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης

            5. Περιφέρεια Ιωαννίνων

            6. Βουλευτές νομού Ιωαννίνων

Αξιότιμοι Κύριοι,

Μετά και το πέρας σχεδόν δυο μηνών από την έναρξη της καινούργιας σχολικής χρονιάς 2014 -2015 συνεχίζουν να υφίστανται αρκετά ουσιώδη προβλήματα, αν και επανειλημμένως τα έχουμε τονίσει.

Ξεκινώντας από την εκπαίδευση μας, όπου εδώ και δυο μήνες περιμένουμε την πρόσληψη μηχανολόγου για να μπορέσουμε να δουλέψουμε τον εξοπλισμό του τυροκομείου. Χωρίς ατμό δεν μπορούν να δουλέψουν τα περισσότερα μηχανήματα -  καζάνια και δεν έχουμε ζεστό νερό και ατμό για να μπορούμε να καθαρίσουμε το τυροκομείο στο τέλος της ημέρας. Επειδή δεν έχουμε ατμό, μαζευόμαστε 30 άτομα γύρω από ένα ηλεκτρικό καζάνι που δεν είναι πρακτικό για τους σκοπούς εκπαίδευσης, αφού δεν υπάρχει οπτικό πεδίο για να παρακολουθήσεις, ο χειρισμός του είναι δύσκολος και επικίνδυνος και δεν μπορείς να φτιάξεις την γκάμα των τυριών που πρέπει να διδαχθούμε γιατί απλά είναι κατάλληλο για την τεχνολογία παρασκευής μόνο κάποιων λίγων τυριών, συν όλους τους συνεπακόλουθους κινδύνους που εμπεριέχει ιδιαίτερα με τις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσει και τις ηλεκτρικές αντιστάσεις που χρησιμοποιεί. Το θέμα είναι στο τέλος να μην έχουμε κάποιο ατύχημα και τραυματιστεί κάποιος. Το τυροκομούμενο γάλα είναι σε μικρές ποσότητες ενώ τα καθαριστικά, απορρυπαντικά και όλα τα σχετικά με την καθαριότητα είναι ελάχιστα.

Επιπλέον λόγω έλλειψης καθηγητών δεν λειτουργεί το εργαστήριο ηλεκτρονικών υπολογιστών και μικροβιολογίας- καλλιεργειών κι έτσι δεν μπορούμε να εκπαιδευτούμε σε ένα από τα πλέον σημαντικά κομμάτια της ειδικότητας μας, ενώ οι καθηγητές που ήρθαν φέτος ως αναπληρωτές θα απολυθούν τον Απρίλιο, λίγο πριν τις εξετάσεις!!!

Όλες τις σημειώσεις και τα βιβλία πρέπει να τα αγοράσουμε από την τσέπη μας, τα περισσότερα παιδιά όμως δυσκολεύονται οικονομικά.

Στις αίθουσες διδασκαλίας επικρατεί παγωνιά, μιας και τα καλοριφέρ είναι χαλασμένα και είμαστε τυχεροί που μέχρι τώρα δεν είχαμε μεγάλες κακοκαιρίες. Δεν ξέρουμε πως θα αντέξουμε, τον χειμώνα που επίκειται, χωρίς θέρμανση.

Από την άλλη, στην εστία, γίνεται το αδιαχώρητο και ζούμε σε τριτοκοσμικές συνθήκες. Περισσότερος κόσμος από όσο μπορεί να αντέξει, 3 άτομα ανά δωμάτιο όπου πλέον δεν χωράει καλά καλά ούτε καρέκλα - για γραφείο για να διαβάζουμε δεν το συζητάμε. Το παλιό ηλεκτρικό δίκτυο δεν επιτρέπει να χρησιμοποιούμε συσκευές, έχουμε συνεχώς διακοπές ρεύματος και υπάρχει άμεσα ο κίνδυνος πυρκαγιάς ή ηλεκτροπληξίας.

Κάθε τουαλέτα και μπάνιο αντιστοιχεί για πάνω από 10 παιδιά, οι μισές τουαλέτες είναι βουλωμένες και προβληματικές, άλλες στάζουν από τα ταβάνια. Το ζεστό νερό για μπάνιο είναι για όποιον προλάβει, και η διάρκεια που ανάβει η θέρμανση για τα δωμάτια θα πρέπει να είναι για περισσότερες ώρες.

Ο ένας φύλακας που υπάρχει το απόγευμα και τη νύχτα δεν φτάνει για να  εξυπηρετήσει τόσα πολλά παιδιά που είναι στο οικοτροφείο και τις τόσο μεγάλες εγκαταστάσεις της Σχολής.

Επειδή δεν υπάρχει προσωπικό Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ούτε τη βιβλιοθήκη. Τα ίδια γίνεται και με τη Γραμματεία, όπου καθυστερούμε πολύ να εξυπηρετηθούμε γιατί υπάρχει πλέον μονό ένα άτομο.

Επίσης το internet είναι ανεπαρκές για να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες τόσων  παιδιών που μένουν μέσα στην εστία, δεν έχουμε την πρόσβαση ούτε να αναζητήσουμε πληροφορίες που θα θέλαμε σχετικά με τα μαθήματα μας άλλα ούτε και να μπορέσουμε να μιλήσουμε με τους δικούς μας που βρίσκονται μακριά.

Ένα άλλο θέμα είναι η λειτουργία των πλυντηρίων της σχολής για να μπορούμε να πλένουμε τα ρούχα μας, γιατί τώρα πρέπει να τα πλύνομε στο χέρι (στους νιπτήρες των λουτρών!!) και να τα απλώνουμε να στεγνώσουν μέσα στα δωμάτια μας ή να πληρώσουμε ένα μεγάλο ποσό σε ιδιωτικό πλυντήριο.

Επιπρόσθετα, στα εστιατόρια, νερά στάζουν από τα ταβάνια, μπογιές και σοφάδες πέφτουν μέσα στα πιάτα μας κατά την ώρα του φαγητού, ενώ εδώ και ένα χρόνο λέτε ότι υπάρχει κονδύλι για να φτιαχτεί η σκεπή. Κάποιοι μαθητές μάλιστα λένε ότι έχουν δει και ποντίκια να κυκλοφορούν στο εστιατόριο. Επιπλέον το φαγητό θα μπορούσε να είναι πιο πλούσιο από άποψη περιεχομένου.

Αναγνωρίζουμε τις προσπάθειες του προσωπικού της Σχολής, όμως δεν αντέχουμε να κάνουμε άλλη υπομονή, όπως μας λέτε.. Βαρεθήκαμε να βλέπουμε διάφορους υπεύθυνους να περνάνε και να μας λένε παχιά λόγια. Αισθανόμαστε ότι μας κοροϊδεύετε..

Εμείς δεν αφήσαμε τον τόπο μας και τα σπίτια μας για να έρθουμε στα Γιάννενα για διακοπές ή για να πάρουμε απλώς ένα χαρτί, αλλά για να πάρουμε γνώσεις που θα μας βοηθήσουν στο μέλλον μας κι αυτό μέχρι τώρα γίνεται μόνο εν μέρει και με μεγάλη δυσκολία.

Αν δεν ληφθούν άμεσα αποφάσεις και μέτρα σχετικά με τα πιο πάνω είμαστε αποφασισμένοι να  δράσουμε δυναμικά.

Η επιστολή καθώς και οι υπογραφές των μαθητών εχουν επισυναπτεί σε ηλεκτρονική μορφή pdf. 

Σας ευχαριστούμε

Οι απεγνωσμένοι μαθητές της Γαλακτοκομικής 2014 - 2015