ΣΥΛΕΕΓΟ ΒΗΜΑ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ  ;

Το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε για την πάντα προσωρινή ύπαρξή μας στην εργασία προχώρησε παρακάτω με αποφάσεις οι οποίες διέρρηξαν τους παραδοσιακούς δεσμούς και προχώρησαν με μέτρα έκτακτης ανάγκης, κλειδώνοντας για άλλη μια φορά τις ζωές μας.

Η εργασία που μας πρόσφεραν ήταν ταυτόχρονα κατάρα και ευλογία, θυμός και χαρά. Στερούμενοι όλοι μας κατά την διάρκειά της, τον προγραμματισμό , το όραμα, τη χαρά της δημιουργίας νοιώθαμε να πλημμυρίζουμε από ενέργεια που καταπνίγαμε βίαια. Έτσι έπρεπε.

Δεκάδες άνθρωποι χωρίς όνειρα, πίσω από τις φιλοδοξίες των άλλων περιμένοντας  τα νούμερα κάθε φορά στις λίστες των πολιτικών γραφείων και λέγοντας χίλια ευχαριστώ για μια θέση που πολλές φορές εξασφαλίζαμε μόνοι μας, κρίναμε και κατακρίναμε τις ζωές μας γι αυτές τις επιλογές αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε  παρακάτω.  

Φτάνει.  Είμαστε και εμείς εδώ γιατί ζούμε, γιατί εργαζόμαστε 20, 10 χρόνια ή 1 ημέρα .

ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, ΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ, ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΕΝΑ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ!

                                                                                            Σπυριδούλα